vrijdag

28

Februari

Bob Dylan's 115th Dream

 

I was riding on the mayflower when I thought I spied some land
I yelled down to captain Arab, I'll have ya understand
Who came running to the deck and said, "Boys, forget the whale
We're goin' over yonder, cut the engines, change the sails"
Haul on that bowline, we sang that melody
Like all tough sailors do when they're far away at sea

 

"I think I'll call it America, " I said as we hit land
I took a deep breath, I fell down, I could not stand
Captain Arab he starting writing out some deeds
He said, "Let's build us a fort and start buying the place with beads"
Just then a cop come down the street, crazy as a loon
And throws us all in jail for carryin' harpoons

 

Me, I busted out don't even ask me how
I went to get some help, I walked past a Guernsey cow
Who directed me down to the Bowery slums
Where people carried signs around sayin' ban the bums
I realize right away and said hope that I'm not late
When I realize I hadn't eaten for five days straight

 

I went into a restaurant lookin' for the cook
I told him I was the editor of a famous etiquette book
The waitress he was handsome, he wore a powder blue cape
I ordered up some Suzette, I said, "Could you please make that crêpe"
Just then, the whole kitchen exploded from boiling fat
Food was flyin' everywhere I left without my hat

 

Now I didn't mean to be nosy, but I went into a bank
To get some bail for Arab and all the boys back in the tank
They asked me for collateral and I pulled down my pants
They threw me in the alley, when up comes this girl from France
Who invited me to her house, I went, but she had a friend
Who knocked me out an' robbed my boots an' was I on the street again

 

Then I rapped upon a house with a U.S. flag upon display
I said, "Could you help me out, I got some friends down the way"
The man said, "Get out of here, I'll tear you limb from limb"
I said, You know, they refused Jesus, too, " he said, "You're not him
Get out of here before I break your bones, I ain't your pop"
I decided to have him arrested, and I went looking for a cop

 

Well, I ran outside and hopped inside a cab
I went out the other door, this English man said, "Fab"
As he saw me leap, a hot dog stand and a chariot that stood
Parked across from a building advertising brotherhood
I ran right through the front door like a hobo sailor does
But it was just a funeral parlor and the man asked me who I was

 

I repeated that my friends were all in jail with a sigh
He gave me his card and he said, "Call me if they die"
I shook his hand and said goodbye and ran out to the street
When a bowling ball came down the road and knocked me off my feet
A pay phone was ringing, and it just about blew my mind
When I picked it up an' said, "Hello, " a foot came through the line

 

By this time I was fed up at trying to make a stab
At bringing back some help for my friends and Captain Arab
I decided to flip a coin like either heads or tails
Would let me know if I should go back to ship or back to jail
So, I hocked my sailor's suit and I got a coin to flip
It came up tails, it rhymed with sails, so I made it back to the ship

 

Well, I got back and took the parking ticket off the mast
I was ripping it to shreds when this Coast Guard boat went past
They asked me my name and I said Captain Kidd
They believed me, but they wanted to know what exactly that I did
I said, "For the pope of Eyruke, I was employed"
They let me go right away, they were very paranoid

 

Well, the last I heard of Arab he was stuck on a whale
That was married to the deputy sheriff of the jail
But the funniest thing was when was leavin' the bay
I spot three ships sailing, and they were all coming my way
I asked the captain what his name was an' how come he didn't drive a truck
He said his name was Columbus, and I just said good luck

Bob Dylan

 

donderdag

27

februari

Komt wel goed, ma (Het is maar bloed, hoor)

 

Duisternis bij middagstond

Dimt zelfs de lepel in je mond

Het lemmet link, de strandbal rond

Dwingt zon en maan onder de grond

Je snapt het niet maar wel terstond

Dat je 't niet eens hoeft te proberen

 

Dreigementen rondgestrooid

Zelfmoordbriefjes weggegooid

De nar heeft heel z'n holle hoorn ontplooid

Zijn loze waarschuwing voltooid

Wie steeds geboren wordt hoeft nooit

Meer te creperen

 

Verzoekingsblad vliegt uit de tent

Je volgt, de strijd is turbulent

Woest watervallend sentiment

Je benen willen dat je hard wegrent

Dan zie je dat je nummer zoveel bent

Die hem wil smeren

 

Dus laat je niet storen wanneer je oren

Een vreemd gezucht mochten horen

't Komt wel goed, ma, niks kan me deren

 

Voorspellingen van ommekeer

Mensen wikken, wegen meer en meer

De ramp komt wel, de vraag: wanneer

Eerst slaan ze wie er dood moet neer

Je moet niets haten, zeggen anderen weer

Behalve dan het haten

 

Ontgoochelde woorden door de stilte geragd

 En mensen als goden naar ons op jacht

Alles maken ze, van klapperpistooltjes met sterretjespracht

Tot vleeskleurige Jezussen die licht geven in de nacht

Je weet het alsof je erop hebt gewacht

Dat er niet veel heilig is gelaten

 

De preker dramt over orkaan en vulkaan

De drammer prijst de kennis aan

Als brenger van rijkdom en een oprijlaan

En goedheid schielijks is schuilgegaan

Maar iedereen moet soms in z'n blootje staan

Ook de president van de Verenigde Staten

 

En al is de wet van de weg nog zo bezopen

Het zijn maar mensenstreken die je moet ontlopen

Komt wel goed, ma, ik laat ze praten

 

Reclameborden op ieder plantsoen

Liegen je toe van jij bent die oen

Die wat nog nooit gedaan is gaat doen

Die gaat weglopen met de prijs van een miljoen

Maar het leven gaat verder om je heen nu als toen

Elke seconde

 

Je verliest jezelf, duikt weer op en verdwijnt

Merkt dat je nergens bang voor hoeft te zijn

Niemand om je heen, alleen naar het schijnt

Tot een bibberstem zacht van een heel ander eind

Je slapende oren klaarwakker dreint

Omdat iemand denkt dat ze je echt hebben gevonden

 

Een vraag die zich heeft vastgezet

Waarop je 't antwoord wordt belet

Maar je ziet het te ontwijken net

Je moet het onthouden, dus opgelet

Het zijn niet hij of zij of hun of het

Die jou claimen konden

 

Al zijn de wetten van de bazen

Voor de wijzen en de dwazen

Ik ben nergens, ma, aan gebonden

 

Voor hen die moeten gehoorzamen aan autoriteit

Waaraan ze niets hebben dan schijt

En hun baan en lot is ze dwangarbeid

Kijken naar vrije mensen met haat en nijd

Ze kweken hun bloemen waarop geheid

Geen verlies mag worden geleden

 

En sommigen bezitten principes loodzwaar

Die ze binden aan een partij en elkaar

Klieken, kongsi's in groet en gebaar

Op buitenstaanders leveren ze vrij commentaar

Zeggen niets maar stomen een godheid klaar

Die moet worden aanbeden

 

En iemand die zingt met een brandende muil

Met het koor van elleboogswerkers meehuilt

Door de maatschappelijke drek vervuild

Niet naar omhoog streeft maar zich verschuilt

En jou liever meetrekt in z'n eigen kuil

Naar beneden

 

Maar ik wens niemand dood en aan het kruis

Die leeft in een cel of in een kluis

Het zit wel goed, ma, hij blijft ontevreden

 

Moraalridderende besjes bespieden een stel

Verstoken van seks schoppen ze een rel

Voor fatsoen dat je doen moet, ze kijken zich knel

Maar geld kan niet praten, alleen vloeken kan het wel

Obsceniteit, een hypocriet spel

Door propaganda bedreven

 

Terwijl zij die verdedigen wat ze niet kunnen zien

Met een moordenaarstrots bovendien

Voor hen is veiligheid een bitter stramien

 En wie denken dat de dood hen zal ontzien

Omdat zij hem niet verdienen van origine

Die moeten in hun leven een beetje alleen zijn gebleven

 

Mijn blik knalt op een kerkhof

Overvol, valse goden, ik ontplof

Jegens kleinheid miserabel grof

Gehandboeid loop ik op m'n kop alsof

Ik ze af kan schudden met m'n slof

Ik zeg oké, genoeg, godlof

Kun je me nog iets anders geven?

 

En lagen mijn gedachtendromen in een vitrine

Dan legden ze mijn kop wel onder de guillotine

't Komt wel goed, ma, zo is het leven, en louter het leven

 

Erik Bindervoet

 

maandag

24

februari

It’s Alright, Ma (I’m Only Bleeding)

Darkness at the break of noon
Shadows even the silver spoon
The handmade blade, the child’s balloon
Eclipses both the sun and moon
To understand you know too soon
There is no sense in trying

Pointed threats, they bluff with scorn
Suicide remarks are torn
From the fool’s gold mouthpiece the hollow horn
Plays wasted words, proves to warn
That he not busy being born is busy dying

Temptation’s page flies out the door
You follow, find yourself at war
Watch waterfalls of pity roar
You feel to moan but unlike before
You discover that you’d just be one more
Person crying

So don’t fear if you hear
A foreign sound to your ear
It’s alright, Ma, I’m only sighing

As some warn victory, some downfall
Private reasons great or small
Can be seen in the eyes of those that call
To make all that should be killed to crawl
While others say don’t hate nothing at all
Except hatred

Disillusioned words like bullets bark
As human gods aim for their mark
Make everything from toy guns that spark
To flesh-colored Christs that glow in the dark
It’s easy to see without looking too far
That not much is really sacred

While preachers preach of evil fates
Teachers teach that knowledge waits
Can lead to hundred-dollar plates
Goodness hides behind its gates
But even the president of the United States
Sometimes must have to stand naked

An’ though the rules of the road have been lodged
It’s only people’s games that you got to dodge
And it’s alright, Ma, I can make it

Advertising signs they con
You into thinking you’re the one
That can do what’s never been done
That can win what’s never been won
Meantime life outside goes on
All around you

You lose yourself, you reappear
You suddenly find you got nothing to fear
Alone you stand with nobody near
When a trembling distant voice, unclear
Startles your sleeping ears to hear
That somebody thinks they really found you

A question in your nerves is lit
Yet you know there is no answer fit
To satisfy, insure you not to quit
To keep it in your mind and not forget
That it is not he or she or them or it
That you belong to

Although the masters make the rules
For the wise men and the fools
I got nothing, Ma, to live up to

For them that must obey authority
That they do not respect in any degree
Who despise their jobs, their destinies
Speak jealously of them that are free
Cultivate their flowers to be
Nothing more than something they invest in

While some on principles baptized
To strict party platform ties
Social clubs in drag disguise
Outsiders they can freely criticize
Tell nothing except who to idolize
And then say God bless him

While one who sings with his tongue on fire
Gargles in the rat race choir
Bent out of shape from society’s pliers
Cares not to come up any higher
But rather get you down in the hole
That he’s in

But I mean no harm nor put fault
On anyone that lives in a vault
But it’s alright, Ma, if I can’t please him

Old lady judges watch people in pairs
Limited in sex, they dare
To push fake morals, insult and stare
While money doesn’t talk, it swears
Obscenity, who really cares
Propaganda, all is phony

While them that defend what they cannot see
With a killer’s pride, security
It blows the minds most bitterly
For them that think death’s honesty
Won’t fall upon them naturally
Life sometimes must get lonely

My eyes collide head-on with stuffed
Graveyards, false gods, I scuff
At pettiness which plays so rough
Walk upside-down inside handcuffs
Kick my legs to crash it off
Say okay, I have had enough
what else can you show me?

And if my thought-dreams could be seen
They’d probably put my head in a guillotine
But it’s alright, Ma, it’s life, and life only

 

Bob Dylan

 

zondag

23

februari

 

Visioenen van Johanna

 

Is 't niet typisch de nacht om jou net als je rustig wil zijn te jennen?

We zijn gestrand hier, maar we doen allemaal ons best dat te ontkennen

En Lolies neemt de regen ter hand, want je moet eraan wennen

Licht flakkert uit de vliering vierhoog

De radiatoren kuchen kurkdroog

De countryzender wordt zacht gedoogd –

Maar er is niets hier om uit te doen, zo op het oor of oog

Slechts Lolies en haar minnaar zo vereend –

En visioenen van Johanna waarin ik verdween

 

Met de sleutelring spelen dames voor blindeman op 't bouwterrein

Waar de nachtvlinders vertellen van escapades op de D-trein

Je hoort hoe de nachtwacht klikt met zijn zaklamp

Zich afvraagt of 't aan hem ligt of dat zij geschift zijn

Lolies is vlakbij, niet van streek

Zo teer als een spiegel die breekt

Maar het is zo helder als glas als zij spreekt

Dat Johanna ontbreekt

De geest van de wisselstroom loeit in de lijn van haar kaak

 In visioenen van Johanna waarvoor ik nu plaats heb gemaakt

 

Een ventje verdwaald, hij neemt zichzelf zeer au serieux

Zijn lijden is glorieus, zijn leven riskant, dat is zijn keus

En wanneer je haar naam noemt

Spreekt hij van 'uw afscheidskus', ja heus

't Is wel een apart geval, zo zinloos en wat niet al

Steekt tot de muur lallend van wal, met mij in de hal

O, hoe leg ik het uit?

't Is zo zwaar door te gaan

 Met visioenen van Johanna brak de dag voor mij weer aan

 

Binnenin de musea wordt Eeuwigheid voor 't gerecht gebracht

Er echoën stemmen dat zo verlossing moet zijn als je even wacht

Maar Mona Lisa had beslist de snelwegblues

Dat kan je zien aan hoe ze lacht

Kijk, de oeroude muurbloem bevriest

Elke vrouw met wijngumgezicht niest

Hoor je, die met de snor zegt: 'Tant pis

Ik zit zonder knie!' 

Aan de kop van het ezeltje hangt een sieraad met magneet

Door de visioenen van Johanna lijkt het allemaal heel wreed 

 

De venter praat nu met de freule die net doet of zij zorgt voor hem

Zij zegt: 'Noem mij iemand die geen bietser is en meteen zeg ik ’n gebed voor hem'

Terwijl Lolies zeggen blijft:

'D'r is niet veel te zien, wel soms, man?'

Maakt zij zichzelf gereed voor hem

Nu Madonna zich nog niet zien laat

Zien wij een lege kooi die vergaat

Waar haar cape van 't toneel nu misstaat

De fiedelaar begeeft zich op straat

Hij schrijft: 'De kost is thans overgegaan tot de baat'

Achterop op de viskar die laadt

Als mijn plicht ploffen gaat

De trekzak beklimt toonladders en de regen die drijft

En de visioenen van Johanna zijn nu alles wat blijft

 

Erik Bindervoet