vrijdag 25 mei 2018


Vrijdag
25
mei

In Flanders fields
In Flanders fields the poppies blow
Between the crosses, row on row,
That mark our place; and in the sky
The larks, still bravely singing, fly
Scarce heard amid the guns below.

We are the Dead. Short days ago
We lived, felt dawn, saw sunset glow,
Loved, and were loved, and now we lie
In Flanders fields.

Take up our quarrel with the foe:
To you from failing hands we throw
The torch; be yours to hold it high.
If ye break faith with us who die
We shall not sleep, though poppies grow
In Flanders fields.
John McCrae (1872-1918)




We Shall Keep the Faith
Oh! you who sleep in Flanders Fields,
Sleep sweet – to rise anew!
We caught the torch you threw
And holding high, we keep the Faith
With All who died.
We cherish, too, the poppy red
That grows on fields where valor led;
It seems to signal to the skies
That blood of heroes never dies,
But lends a lustre to the red
Of the flower that blooms above the dead
In Flanders Fields.

And now the Torch and Poppy Red
We wear in honor of our dead.
Fear not that ye have died for naught;
We’ll teach the lesson that ye wrought
In Flanders Fields.
Moina Michael (1869-1944). 


Vlaamse Velden

Papavers bloeien in't Vlaamse land
Tussen  kruisen aan der velden rand.
Ze markeren de graven en hoog in de lucht
Zingt de leeuwerik dapper tijdens zijn vlucht,
Niet door angst voor ‘t geschut overmand.

Wij zijn de Doden. Vóór de wereldbrand
Voelden we nevel en zon en zand.
Nu liggen we dood in de avondlucht
In het Vlaamse land.

Hervat onze strijd met de doodsvijand.
Neem over de toorts uit onze stervende hand.
Houd hem hoog en vecht dapper en strijd geducht,
Sla in godesnaam niet op de vlucht.
Voor ons dan geen rust, waar we zijn gestrand,
In het Vlaamse land.

Frans Woortmeijer



dinsdag 22 mei 2018


Dinsdag
22
mei
Op 20 mei was het de geboortedag, op 21 mei de sterfdag van Annie M.G. Schmidt. Als hommage schreef Inge Boulonois deze hedendaagse versie van een van haar gedichten.





En dit was het origineel:

Dit is het land


Dit is het land, waar grote mensen wonen.
Je hoeft er nog niet in: het is er boos.
Er zijn geen feeën meer, er zijn hormonen,
en altijd is er weer wat anders loos.

En in dit land zijn alle avonturen
hetzelfde, van een man en van een vrouw.
En achter elke muur zijn and're muren
en nooit een eenhoorn of een bietebauw.

En alle dingen hebben hier twee kanten
en alle teddyberen zijn hier dood.
En boze stukken staan in boze kranten
en dat doen boze mannen voor hun brood.

Een bos is hier alleen maar een boel bomen
en de soldaten zijn niet meer van tin.
Dit is het land waar grote mensen wonen...
Wees maar niet bang. Je hoeft er nog niet in.

Annie M.G. Schmidt (1911-1995)

maandag 21 mei 2018


Maandag
21
mei

Zo zwalkt

Nog steeds ben ‘k er op ’t kantje af doorgerold.
Oorlog. Tb. Darmabces. Longontsteking.
Als ‘k maar tien jaar eerder geboren was
lag ik al lang onder de groene zoden.


Maar nee: penicilline, sulfa, PAS,
werden voor mij net op tijd uitgevonden.
Soms denk ik zelfs, dat er Iets moet bestaan,
dat wil dat ‘k tot op heden door blijf otteren.


Maar als ik mij afvragen ga waarom
ben ik onmiddellijk weer één brok scepsis:
nee, het moet allemaal louter toeval zijn.


Zo zwalkt de ene schildpad meer dan ’n eeuw
door de oceanen rond, terwijl zijn broertje
al opgeslokt wordt tussen ei en zee.


C.Buddingh, (1918-1985)