Zaterdag

21

Juli

Met mijn moeder die las

En breide tegelijk

En mijn vader die zes uur

Per dag piano speelde

Heb ik jarenlang gepraat,

Gelachen en ruzie gemaakt

Totdat ze werden ingelijfd

Bij de legendarische 6 miljoen.

Een getal, waarover na ruim

Een halve eeuw nog steeds

Wordt geredetwist.

Hun gezichten beginnen te vervagen.

De klank van hun stem is

Al bijna ontkleurd. Straks

Ben ik er ook niet meer. Dan

Zal het zijn of wij drieën

Nooit hebben bestaan.

Hanny Michaelis

Vrijdag

20

Juli

Gedenk mij

Gedenk mij in uw gebeden!
Gebeden hebben kracht:
Zij komen als stralen gegleden
door onzen nacht.

Gebeden zijn gedachten
Gedrenkt met innigheid
Gevormd in zuivere zachte
Ootmoedigheid.

Hun mild-bewogen vrede
Geneest de eenzame pijn,-
Gedenk mij in uw gebeden,
opdat ik geheeld moge zijn.

Henriëtte Roland Holst

uit: Verworvenheden, 1927

Donderdag

19

Juli

Als wild gras

Als wild gras in de bergen

Groeit de liefde.

Hoger en hoger gaat zij,

Wie zal haar kennen.

In de rimpels van de huid

Leeft de liefde.

Diep verborgen is zij,

Wie zal haar kennen.

Uit de poorten van de ziel

Spreekt de liefde.

Licht en vrij gaat zij

En laat zich kennen.

Sieds Prins

Muz. Tom Löwenthal

Woensdag

18

Juli

Wieltjes

Mijn strammende benen doen pijn bij het lopen.

Omdat de verstijving gestaag verder gaat

Heb ik maar besloten hem tijdig te kopen

Alvorens mijn lijf me met kreupelheid slaat.

Wellicht zal ’t me helpen en schenkt hij me baat.

Niet dat hij me nog op een wonder doet hopen,

Als alternatief staat hij zeker paraat.

Mijn strammende benen doen pijn bij het lopen.

Gewrichten verkalken tot krakende knopen,

De spieren en pezen verslappen door vraat.

Verval is mijn lichaam al danig aan’t slopen,

Waardoor de verstijving gestaag verder gaat.

Ik moet me wel haasten, straks ben ik te laat,

Want voor je het weet wordt gelopen, gekropen

En dat is een beetje teveel uit de maat.

‘k heb daarom besloten hem morgen te kopen.

Dus eerdaags dan zie je me gaan over straat

Gesteund door vier wieltjes, is dat niet bezopen

Ik met mijn rollator, het maakt me wat kwaad:

Op jeugdig elan hoef ik niet meer te hopen

Alvorens mijn lijf me met kreupelheid slaat.

Koos Haydn

Dinsdag

17

Juli

De duinen

Eens zijn ze te laag om de Noordzee te weren,
Het water komt hoger. Wat doen we er aan?
~Wanneer dat het mis gaat, de tijd zal het leren~
Dat geeft Peter Timofeef ons te verstaan 

Het kan al gebeuren terwijl ik nog leef 
Dat ik voor mijn huisdeur een bootje kan meren
Nee niet in het slootje, gewoon op de Dreef
Eens zijn ze te laag om de Noordzee te weren 

In ‘t binnenland dreigen rivieren en meren 
De dijken die blijken zo lek als een zeef 
Er moet wat gedaan om het kwaad te pareren 
Het water komt hoger. Wat doen we er aan? 

Het grondwater sijpelt naar boven, spontaan 
Nog even dan valt er niets meer te draineren 
Betonrot zal in de funderingen slaan
Wanneer dat het mis gaat, de tijd zal het leren 

Er moet iets gedaan om ‘t gevaar te bezweren 
Daaraan helpt geen moeder, laat staan nicht of neef
Misschien een gebed tot de machtige Here
~Maar dat zal niet baten~, beweert Timofeef 

De dampkring balanst zich al helemaal scheef 
Het Ozon verijlt in onzichtbare sferen
Vandaar dat de prangende vraag overbleef:
Is ‘t aanstaande onheil nog tijdig te keren? 
Eens zijn ze te laag…

Koos Haydn

Maandag

16

Juli

Tijd is geen lijn

Tijd is geen lijn, maar is een kring:
dezelfde zachte schemering
doet de dag open en weer dicht.
De laatste ster
                 geeft als eerste weer licht.
Soms lijkt het voorjaar terug te komen
in de oktoberbomen.

Tijd is een cirkel en geen lijn,
daarom is oma weer zo klein.
Ze is geen enkel woordje kwijt
van wat ze zong
                  in haar kindertijd.
Maar wat er kwam nadat ze trouwde,
heeft ze niet meer onthouden.

Tijd is een cirkel en geen lijn,
eerst deed het krimpen flink wat pijn,
een groeipijn, maar dan omgekeerd,
want gisteren
                   moest nog worden verleerd.
Haar hele middelbare leven
moest uit haar geest verdreven.

Tijd is geen lijn, maar is een kring:
dezelfde zachte schemering
doet de dag open en weer dicht.
De laatste ster
                 geeft als eerste weer licht.
Soms lijkt het voorjaar terug te komen
in de oktoberbomen.

Tijd is een cirkel en geen lijn:
de buren die gestorven zijn,
die komen volgens oma hier.
Daar komen ze:
                     in een janplezier.
Ze zullen oma wel verleiden
om met hen mee te rijden.

© Willem Wilmink
Je moet je op het ergste voorbereiden - Bert Bakker 2003

Zondag

15

Juli

De virodoppen

Houdt gij ook zo van virodoppen?

Ze zijn zo heerlijk circonflex.

Jammer dat zij, onder hun noppen,

Wat strol zijn en wat onderleks.

De vlierboor op Dergenemuiden

Viert morgenvroeg zijn cervelaat.

Laat dus de virodop maar luiden,

Want Genemien is kampiaat.

De veenmol snuit zijn overschoenen

En hangt zijn triceps aan de wilg.

De virodoppen spelen oene.

Ik trek mijn looprek in en zwilg.

Han Hoekstra