Zaterdag

22

December

Op het Zandpad

Het is op een stille dag.

Na het boodschappen doen

Ga ik tussen zeven en acht

Nog even naar Arie kijken,

Hoe hij daar zal liggen

Op het Zandpad.

Ik zie het al meteen:

Het kon niet beter.

Daar is hij

Mooi en krachtig

In zichzelf opgenomen,

Buiten zichzelf getreden

In een schoonheid

Die hij nu voorgoed bezit.

Schrijver en vechter gesneuveld

Voor ik weet niet wat

Maar eervol, op een eervol veld

In een sterke stilte.

Remco Campert

Vrijdag

21

December

Er is maar één land

De aarde

Er is maar één volk

De mensheid

Er is maar één geloof

De liefde

Floor Wibaut (1859-1936)

Donderdag

20

December

Huis te Vraag

'k Ging naar begraafplaats Huis te Vraag,
Om nieuwe verzen op te halen,
Ze liggen er los in de haag,
Waarop de zonnestralen stralen

Vooral wanneer het als vandaag
Geregend heeft met lange halen
en er uit elke wolkenvlaag
zo weer een stortbui neer kan dalen.
    

Maar het hek was dicht, hoewel het uur
Van sluiten nog niet had geslagen.
En plots maakte ik me hevig zorgen.

Houden die verzen het wel tot morgen?
Als ze daar in de haag vervagen,
Is dat een ramp voor de kultuur!

Hendrik van Teylingen(1938-1998)

Op 25 dec 1998 kwam van Teylingen op zijn zestigste te overlijden als gevolg van een hersentumor. Hij werd begraven op het kleine kerkhofje Huis te Vraagwaarover hij ooit een gedicht had geschreven dat daar op een monument was geplaatst:. Daar Huis te Vraag vol was hebben zijn kinderen en aanhangers zijn urn illegaal bij het monument in de grond gestopt. Hij ligt er dus niet officieel begraven.

Woensdag

19

December

Helix hedera

Getrouw tot in den dood roept het ons toe:

Waar het klimop eenmaal recht

Innig zich heeft vastgehecht,

Daar scheurt storm noch vorst het af.

De eigen plek wordt eens zijn graf.

Zoo is het ook met trouwe min:

Laat dus, vesttet ge eens uw zin,

’s harten keus niet roekeloos waarheen

Klimop’s  liefsten beeld omranken.

Dinsdag

18

December

Als ik de dingen niet meer weet;

als ik de namen niet meer ken

en wat ik zeg meteen vergeet,

zodat ik onherkenbaar ben, 
begin dan aan een heel oud lied.

Dan zing ik mee

En aarzel niet .

Geert Boogaard (1908-1990)

Uit: Alles om niet

Begrafenisblues

Zet alle klokken stil. De telefoon moet af.

Weerhoud met een vet bot de hond van zijn geblaf.

Stop het pianospel. Draag met omfloerste trom

De kist de woning uit. Rouwdragers, kom.

Laat vliegtuigen daarboven kreunen van de nood

En in de lucht de boodschap schrijven ZIJ IS DOOD.

Ga rouwkragen bij duiven om hun witte halzen doen.

Geef de verkeersagenten handschoenen van zwart katoen.

Mijn noord, mijn zuid, mijn oost en west was zij;

Mijn werk van door de week, mijn zondags vrij;

Mijn middag en mijn middernacht; mijn taal, mijn lied.

Ik dacht dat deze vriendschap eeuwig was. Dat was hij niet.

De sterren zijn niet langer nodig: doof ze maar.

Doe weg die maan, en haal de zon maar uit elkaar.

Giet leeg de oceaan, en veeg het woud aan kant.

Want uit niet één ding komt nog ooit iets goeds tot stand.

W.H.Auden

Vertaling: Jan Kal

Maandag

17

December

Een biefstuk is gewoonlijk
Afkomstig van een koe.
Als men een biefstuk pijn doet,
Dan zegt de biefstuk:"Boe!"

Doch als een biefstuk hinnikt
Bij onverwachte pijn,
Dan zal er hoogstwaarschijnlijk
Iets niet in orde zijn.

 

Daan Zonderland. 1909-1977 Pseudoniem van D.G. van der Vat.
Uit: Redeloze Rijmen en alle andere verzen. Baarn, 1982

Zondag

16

December

Er is nooit een tijd geweest dat

Ik er niet was,

Noch gij,

En er zal nooit een tijd komen

Waarin wij ophouden te zijn.

Dat wat niet is, zal nooit zijn;

Dat wat is zal nooit ophouden te zijn.

Het zelf

Dat alles wat wij zien doordringt

Is onvergankelijk.

Niets kan het vernietigen.