Vrijdag

27

November

Drs.P  RIP

Een man vertrekt, ik doe hem uitgeleide
Een stille man vertrekt en ik blijf hier
Straks glijdt de veerpont naar de overzijde
Van deze onheilspellende rivier

De wind steekt op, het onweer wacht niet langer
De bliksem flitst, de donder gaat tekeer
En hij reist af: mijn vriend, de dichter-zanger
De man van het befaamde Heen en Weer

De veerman steekt zijn vaarboom in het water
En jaagt de golven met zijn boot uiteen
Die boot zal leeg zijn als terugkomt later
Want deze schipper brengt alleen maar heen

De nevel sluit zich en toch blijf ik kijken
Een tovenaar verlaat ons dichtersland
En nooit meer, nooit kan ik hem nog bereiken
Hij blijft voor eeuwig aan de overkant

Ivo de Wijs

Donderdag

26

November

November

ut waas 12 oor, in venlo ut waor tied um naor hoes te gaon.

Toen iemand zei heej loêp es mej, ut is heer nog neet gedaon.

Ik keek ow aan en ik schrok d'r vaan, ik háj ow jaore neet gezeen.

Geej waar nog moei, net zo moei ás toen gans in ut begin.

Op ut kerkplein, in November zág ik ow veur den ierste kier,

de wind dae weide daor ow hoar en ik zág ut gevaor.

ik zág mien hand al in ow hand en ik docht loêp doer loêp doer,

onderwaeg heb ik meej zelf verteld, ut waas ni mier dán un blaad dát velt.

már un blaad det velt en un book giet dicht már wat bleef dát was ow gezicht,

overdaag de zon en snachts de moan, ik kos ow oêge neet wirstoan.

Ik doch mier aan ow dan aan mejzelf ik doch daage aan en stuk,

wat is dit nou, moeîe vrouw, dit is weggegoeit geluk.

en snachts in bed sloap ik net komde geej op bezeuk beej meej,

mien bed is kalt mien kamer kaal en ik droêm hárd as staal.

en geej ziet zacht ás dons ás vacht en ik drej meej um ow hin.

en in ow èrm weer ik wèrm en droêm mien moeiste zin.

Teveul gedoch te lang gewacht ik ging door op halve kracht,

der bleef niks mier oaver vaan dit schip, ut dreef langzaam tot èn stip.

tot èn peuntje aan d'n horizon, op enne oceaan zo groêt.

Ik heb álles, overboart gegoeïd dun háve deen kwam noeit.

Ut waar smerges vroeg, in Venlo hoêg tied um nao hoes te goan,

geej keek meej aan en ik keek ow aan van kiek os heer now stoan.

ik peek ow hand en ik lachte want, ow gezicht en owwe naam.

en hoe geej keek, ow hoar wegstreek toen de zon aan d'n hiêmel kwaam.

Rowwen Heze

Woensdag

25

November

25 november 1898

De deur ging langzaam open; ik rook een kerkhofgeur.
Ik staarde stil in de zwarte leegte der open deur.
Een lange grauwe gestalte, bovennatuurlijk groot,
Stond zwijgend op de drempel en wachtte, het was de dood.
Met blauwe glans verlichtten de oogen het bleke gelaat
Met flauw en weifelend schijnsel, als hout dat langzaam vergaat.

`Wat blijft gij daar en op de drempel stil en dreigend staan?
Ik heb U daareven geroepen; kom binnen en raak mij aan.
Uw witte koele handen bezitten wondermacht
Reeds hebben ze menige lijder rust en genezing gebracht.
Leg zachtjes Uw hand op mijn voorhoofd, dat pijnlijk klopt en gloeit
En eindig de droom des levens, die mij benauwt en vermoeit'.

Een lange stilte volgde. Ik staarde naar het licht,
Dat flauwer werd en flauwer... De deur ging langzaam dicht.

Jacqueline van der Waals (1868-1922)