vrijdag

12

Januari

 

 

’K ben Brahman. Maar we zitten zonder meid.
Ik doe in huis het een’ge, dat ik kan:
’K gooi mijn vuilwater weg en vul de kan;
Maar ’k heb geen droogdoek; en ik mors altijd.

Zìj zegt, dat dat geen werk is voor een man.
En ’k voel me hulp’loos en vol zelfverwijt,
Als zij mijn lang verwende onpraktischheid
Verwent met wat ze tooverde in de pan.

En steeds vereerde ik Hem, die zich ontvouwt
Tot feeërie van wereld, kunst en weten:

Als zij me geeft mijn bordje havermout,
En ’k zie, haar vingertoppen zijn gespleten,

Dan voel ik éénzelfde adoratie branden
Voor Zon, Bach, Kant, en haar vereelte handen.

J.A. Dèr Mouw (1862-1919)