Maandag

7

Mei

Dit eene weten wij

Zo hebben wij ’t geleerd:” in d’aanvang was het woord”,

Wij namen ’t aan, maar of wij het begrepen?

Toen kwam een denker, die het heeft geslepen

Tusschen zijn hande’en met zijn blik doorboord.

Een nieuw geluid deed hij de menschheid hooren:

“In d’ aanvang was de daad”…Hoe klonk dat kloek!

De jongen en de sterken lieten zich bekoren,

Wierpen weg vol verwachting pen en boek.

Hij opende de wijde horizonnen,

Tooverde uit zilte golven vruchtbaar land,

Reeds wilden enklen grijpen naar de zon en

Bouw’in de berge’of op het vlakke strand.

Machines, om te zetten zijne krachten

In warmte, in beweging; energie

Te hale’uit oneindige bronnen die

Zullen bestaan millioenen jare’en achten.

Een nieuwe aera zou op aard beginnen.

Voorbij zijn armoe, gezwoeg en nood.

Hijsch nu de vreugdevlag op alle tinnen:

Menschheid, eindelijk daagt uw morgenrood..

Schoon was de droom, stoutmoedig en vermetel.

Schoon was de droom, maar ach, de werkelijkheid

Zwart als de nacht, vol wrange bitterheid,

Geheel de wereld werd een heksenketel.

De aarde sidderde en in haar wand

Vielen millioenen trechtervormige gaten,

Alle Furiën schenen losgelaten;

Slechts enklen hielde’ in dappre oprechtgeid stand.

Verwoest de schoone werken van ’t verleden.

Millioenen snikkend in rampzaligheid,

Verwilderd het gemoed, verruwd de zeden,

Herodus heerschte in zijn grimmigheid.

De kindermoord, nu niet één dag bedreven,

Maar veel duizenden dagen achtereen,

Het arme moederhart verkeerd tot steen,

Ongetelden in den dood gedreven

En voor ’t innerlijk oog geschreven

Staat daar: ”in d’aanvang was het woord”,

Wij peinzen, denken te begrijpen even,

Maar ach, dan is weer alles weggedreven

En wij staan angstig voor de dichte poort.

Dit eene weten wij en aan dit één

Houden wij ons vast in de duistere uren:
Er is een Woord, dat eeuwiglijk zal duren  
En wie 't verstaat, die is niet meer alleen.                                                                          

Henriette Roland Holst

Uit: De loop is bijna volbracht (1944)/In de Webbe der Tijden (1948)