Zaterdag
9

september

Twaalf grafgedichten voor Kira van Kasteel

Vijfde grafgedicht

Al wat de moestuin gunt, de groenten van het jaar;

het boerenhof, de boter, room en schuimige melk;

de herfstelijke boomgaard peer- en appelzwaar;

’t fijn kruid uit wei en tuin, uit ’t bosch de kantharel;

En al wat vergenoegt, de koperen krulchrysant,

de druif der wijngaarden, de versche ruwe noot,

het wordt mij rijkelijk gestapeld in den schoot,

en om gemeenzaam smaken mede in de hand

Van hem die alles deelt met mij: ’t diep ledikant

waarin het warme vleesch met zachtheid wordt gevoeld,

’t verlangde avondboek, de wandeling die verkoelt;

’t wordt mij geschonken in de sterfelijke hand.

Uw hand is echter leeg, en wordt alleen bezwaard

door aarde, die uit u haar vruchtbaarheid vergaart.

Christine D’haen (1923-2009)