Woensdag
14

maart

25 november 1898

De deur ging langzaam open; ik rook een kerkhofgeur.

Ik staarde stil in de zwarte leegte der open deur.

Een lange grauwe gestalte, bovennatuurlijk groot,

Stond zwijgend op de drempel en wachtte, het was de dood.

Met blauwe glans verlichtten de oogen het bleke gelaat

Met flauw en weifelend schijnsel, als hout dat langzaam vergaat.

`Wat blijft gij daar en op de drempel stil en dreigend staan?

Ik heb U daareven geroepen; kom binnen en raak mij aan.

Uw witte koele handen bezitten wondermacht

Reeds hebben ze menige lijder rust en genezing gebracht.

Leg zachtjes Uw hand op mijn voorhoofd, dat pijnlijk klopt en gloeit

En eindig de droom des levens, die mij benauwt en vermoeit'.

Een lange stilte volgde.  Ik staarde naar het licht,

Dat flauwer werd en flauwer...  De deur ging langzaam dicht.

Jacqueline van der Waals (1868-1922)

Uit: ongebundelde verzen