Vrijdag
7

september

Over de zwakheid van het verenkelde

Als een zeevaarder die denkt te bewijzen

plantend zijn vlag in ’t zand het recht van macht

over ’t onnooz’le volk waar zijne reizen

hem tot hun onheil hebben heengebracht –

zoo doet hij, die zijn machtwoord luid laat rijzen,

boven den wil van een geheel geslacht,

vergetend dat gezamenlijke wijzen

alleen, de schoonheid paren aan de kracht.

Want koren worden gemak’lijk gedragen

door ruimten heen, waar ééne stem bezwijkt

wijl alle stemme’ in kore’ elkander schragen.

En wie alleen wil zingen, moet niet klagen

wanneer zijn stem soms onwelluidend blijkt,

en niet zoo ver, als een koor draagt, kan dragen.

Henriette Roland Holst-van der Schalk (1869-1952)