donderdag
16

mei

Psalm 1

Ie Harpzang

Aº. 1656

Beatus vir, qui non abiit.

(Welzalig de man, die niet afweek)

Wel zaligh is de man, die met godtloozen

Niet aenspant, noch het spoort houdt van de boozen,

Noch op de banck des snooden schimpers zit;

Maer puur uit lust Godts wetten volght, zijn wit,

En neemt vermaeck aendachtigh t’overleggen,

Zoo ’s nachts als daegs, wat hem Godts wet wil zeggen.

Dees wort met recht by eenen boom geleecken,

Die, aen den kant van versche waterbeecken

Geplant, by ’t vocht van springende aedren leeft,

En op zijn tijt gewenschte vruchten geeft,

Oock zonder loof te missen t’allen tijen.

Zoo zal die man en al zijn werck bedijen.

Zoo gaat het niet met godelooze dwazen,

Neen zeker: want gelijck het stof, voor ’t blazen

Des dwarrelwints, en ’t bulderend gerucht

Der buien, stuift en opvlieght in de lucht,

Wanneer het oost bestorremt wort van ’t weste,

En ’t zuid van ’t noort; zoo vaert dit volck ten leste.

Dus kan de booze, al heeft hy schijn van voordeel,

Geensins bestaen in Gods rechtvaerdigh oordeel;

Geen booswicht oock, geketent aen het quaet,

Bestendigh staen in der oprechten Raet:

Want Godt alleen den wandel kent der vroomen,

En boozen dempt, eer zy hun wit bekomen.

Joost van den Vondel (1656)