9

april

IN HET SCHIP

Te liggen met gesloten ogen

in ’t donkere ruim dat ons omvat

-  een wieg van binten, toegebogen  -

de goede stroom om ’s harten schat.

Eentonig trilt een sidderend schuren

de ketting langs, het krakend hout

slaapt niet - o water, deze ure

wees met het schip en ons vertrouwd,

dat wij tezamen ons bezinnen

hoezeer gij van ons beiden zijt;

want tussen wat wij zó beminnen

en ons is geen gescheidenheid.

Tòt wij ons aan de droom vertrouwen

die diep in ons geborgen is:

’t zeil dat omhoog gaat aan de touwen,

als het weer licht en morgen is.

Ida Gerhardt (1905-1997)

uit: Het Veerhuis (1945)