Maandag
19

november

Het Kamerlid en Zwarte Piet

Oh, kijk nou toch, zei ‘t kamerlid, ze zijn weer aan het rellen.
Vlug kwamen Kurt en Cor erbij en keken met hem mee.
Wat jammer dat die schreeuwers elke intocht vergezellen.
Bij ons was ‘t vroeger enkel feest, die intocht op tv.

De eerste keer dat Sint, zei babcia, met zijn Zwarte Pieten
bij mij thuis een bezoekje bracht, stond ik meer dan versteld
van dat pikzwarte Pietgezicht. Daar moest ik van verschieten.
En dat die schmink racistisch is, werd er niet bij verteld.

Hoe zou ik dat, vervolgde zij, ook hebben koenen weten?
Het meest opvallend is contrast dat ik bijzonder vind:
sneeuwwitte cheiligman, zo koel, zo rustig, afgemeten,
en stoute, zwarte knechten, die toch luisteren naar hun Sint.

Maar babcia toch! Voor Cor en Kurt, was wat zij zei verfoeilijk.
Wij zijn ooit beiden Piet geweest en hebben toen genoten,
maar in het huidige klimaat is het wel heel erg moeilijk
om achter ‘t zwart van Piet te staan, dat hebben wij besloten.

En jij? Wat vind jij, kamerlid? Hoe sta jij in die kwestie?
Ik heb, zei ‘t kamerlid, persoonlijk minder met dat zwart.
Zo’n donkere knecht wekt ongewild de kwalijke suggestie
van een karikatuur, wat blijkbaar minderheden tart.

Ik zou het allerliefste zien, gaf hij daarop te kennen,
dat de bevolking, niet Den Haag, in kalme dialoog
een middenweg bewandelde, waaraan men dan kan wennen.
Ja, duh! Voor Cor en Koert behoefde dat geen breed betoog.

Toen was het tijd voor babcia om met borstplaat rond te gaan:
Een zwarte Sint met witte Pietjes, is dat toegestaan?

Hendrikje de Koning