maandag
26

november

Voorzang

Het najaar waait de duisterende landen

regenend over, en oneindig groot

zijn de verlatenheden van den dood.

Bleek schuimt de zee over de lage stranden.

En aan het raam, denkend aan al wat vlood,

hoor ik de klacht dier eeuwen om mijn wanden.

De laatste daad viel uit mijn moede handen:

ik zie hen bleek en roerloos in mijn schoot.

Laten wij niet meer hopen, laten wij

nimmermeer smeken, en o, niet meer smaden –

Dit is het eind, het duisterend getij

van lage wolken en de storm der bladen.

Uit onze handen zijn de laatste daden

gevallen, en de regen waait voorbij.

A. Roland Holst (1888-1976)