zondag

4

mei

 

Maria van de vluchtende moeders

En het geschiedde in de dagen van Asad, in Syrië,

dat mensen vluchtten uit hun stad, en uit hun huizen.

Zo ook Mirjam die zwanger was en terwijl ze moest vluchten

de bommen om haar oren hoorde suizen.

.

Ze stond op ’t punt haar kindje te gaan baren

en ze voelde zich zo eenzaam en verloren.

Want er was nergens plek, niet eens een bed,

waar haar baby kon worden geboren

.

Ze kreeg haar baby tussen kermen en zuchten

en ze had het zich zo anders voorgesteld.

Ze had haar kindje een wereld vol geluk beloofd,

zonder schreeuwen, zonder kermen en geweld.

.

Ze zag zijn oogjes en hoorde hem huilen

en ze hoorde het gedonder en gegil.

En ze smeekte om vrede op aarde

voor de mensen van goede wil.

.

En Maria streek over haar haren,

hield haar vast en streelde haar gezicht.

En toen de bom opnieuw op de mensen viel,

nam ze haar en haar kindje voor altijd mee naar het licht.

.

En het geschiedde dat er honger was in Afrika

en mensen vluchtten uit hun stad, en uit hun land.

Zo ook Mariah die zwanger was en terwijl ze moest vluchten

in een wankel bootje was beland.

.

Ze stond op ’t punt haar kindje te gaan baren

en ze voelde zich zo eenzaam en verloren.

Want er was nergens plek, niet eens een bed,

waar haar baby kon worden geboren.

.

Ze kreeg haar baby tussen huizenhoge golven

en ze had het zich zo anders voorgesteld.

Ze had haar kindje een wereld vol geluk beloofd,

zonder schreeuwen, zonder kermen en geweld.

.

Ze zag zijn oogjes en hoorde hem huilen

en ze hoorde de angstkreet en gegil

En ze smeekte om vrede op aarde

voor de mensen van goede wil.

.

En Maria streek over haar haren,

hield haar vast en streelde haar gezicht.

En toen het water het bootje overspoelde,

nam ze haar en haar kindje voor altijd mee naar het licht.

 

uit De Maria Monologen; Elise Mannah, Elly Zuiderveld, Ineke Ter Heege en Henk Doest