Woensdag

18

maart

Geloof

Nu alles faalt, heeft dit alleen nog waarde

Voor mij, die nooit één waarheid heeft ontdekt;

Ik zal van U niet scheiden als deze aarde

Mijn pover lichaam dekt.

Ik heb maar één geloof: nooit gaat verloren

Wat eens de liefde zalig heeft bevrucht,

En waar er twee elkander toebehoren

Is zelfs de dood geen vlucht.

Jan van Nijlen (1884-1965)

Uit: verzamelde gedichten

Van Oorschot 2003

Dinsdag

17

maart

MIRLITON

Mijn vriend, als weldra de ouderdom

ons onherstelbaar heeft verzuurd,

als onze leden, goor en krom,

en enkel nog door jicht bestuurd,

verraden: „'t Is gans uitgevuurd",

zullen wij dan met stille trom

verdwijnen, langs een achterbuurt,

mijn vriend?

Dit wacht de fraaiste bruidegom:

de hardste munt raakt afgeschuurd,

en dit karkas, door ons gehuurd,

kruipt door ons vel en keert niet om

't Is wèl! Blijf tot uw laatste grom

mijn vriend!

Eddie du Perron

Uit: Parlando

Maandag

16

maart

NA 'T ZOETSTE WERK

Na 't zoetste werk is rusten méér dan zoet;

na woelge reizen lokt de stille haven.

Analfabeet en uitschot van de slaven,

die onverschillig in de bodem wroet,

na 't zoetste werk.

Het krullig haar, zwarter dan dat van raven,

is rustens bed na welvolbrachte spoed,

rustens gazon na 't hartverslijtend draven,

de kuil waar dood met liefde smelten moet,

na 't zoetste werk.

Prinses, al zijn uw lusten nog verwoed,

laat wie u laafde zich op zijn beurt laven

aan slaap alleen, al ware 't slaap voorgoed.

Geen zoeter smaak dan voorsmaak van de graven,

na 't zoetste werk.

Eddie du Perron

Uit: Parlando

Zondag

15

maart

DE BEDELAAR ONDER DE BOOM

Zie de oude leugnaar, die bretels verkoopt,

om niet te zeggen dat hij bedelt, staren.

Hij zit daar om zich weer bijeen te garen

en niet omdat hij op 't nirwana hoopt.

Als ooit op aarde een mens zichzelf ontloopt,

dan hij misschien, maar 't duurt al zestig jaren,

en zie met hoeveel zorg hij 't raaflend garen,

dat hij „jas" noemt, op zijn geraamte knoopt.

0, de oude leugnaar, 't mummelend kadaver!

eens reist hij verder toch dan een dolfijn,

't oude kavalje dat slechts droomt van haver.

Heer, geef een sterfbed koel en zonder pijn

zijn geel gelaat ligt diep dan in de klaver

aan de oude leugnaars die wij zullen zijn!

Eddie du Perron

Uit: Parlando