Vrijdag
11

augustus

Achtste grafgedicht

Maria van Burgondië ligt te Brugge in brons;
Ilaria del Caretto in Lucca lieflijk ligt,
in marmer uitgehouwen 't wassen aangezicht,
zooals Medea Colleoni in Bergamo.

Het vleesch der afgestorvenen wordt op aard verdrongen
door marmer, brons, arduin; zilver en goud
op urnen, tomben, schrijn en sarcophaag behoudt
reliëf bedriegelijk voor aderen, beenderen, longen.

Waardoor, waardoor verblijft uw lichaam hier?
Wat neemt op aard de plaats in die gij naamt?
Welk koper, welke steen vervangt er uw geraamt?
Alleen mijn woorden, letterteekens, inkt, papier.

Christine D'haen (1923-2009)
uit: Twaalf grafgedichten voor Kira van Kasteel

Donderdag
10

augustus

La condition humaine

Straks komt de tijd dat ik niet meer zal weten
wat er gebeurt hier en in ’t buitenland,
en dat het glas gaat beven in mijn hand
eer ik in slaap val bij het middageten;

dat ik verbijsterd aan een waterkant
vraag: is dat nu de Schelde of the Lethe,
dat ik ’t insekt verwar met kruid en plant
en zelfs de naam der bloemen ben vergeten.

Maar dat ik, kind, de volheid heb bezeten

van het geluk in een verloren land,

dat is het éénge wat ik nog zal weten.

Jan van Nijlen (1884-1965)