Zaterdag

20

April

(Voor de Dichter des Vaderlands)

De mantel van fluweel

Hangt om zijn flessenschouders

De pennen in hun houders

Wijzen naar zijn keel

Komt uit die keel een lach

Of zijn het diepe zuchten

De Dichter kan niet vluchten

Het is gedichtendag

Kom, rij niet weg, blijf hier

Breng nationaal vertier

En rijmel alle dagen

Met wat slijm en papier

En wat rijm als scharnier

Kun jij ons volk behagen

Bob Frommé

(de dichter des vaderlands was op dat moment Gerrit Komrij)

Vrijdag

19

April

ALS GIJ MIJ LEEST, DAN MOET GIJ MEDEDICHTEN

Als gij mij leest, dan moet gij mededichten,

En algeheel in mijn gedicht opgaan,

Het moet gelijken op een zelf-verrichten,

Alsof niet ik, maar gij het hadt gedaan.

Gij zult tevreden zijn, en ziet het aan,

En blijdschap zal uw dichtend oog verlichten; -

Het is een kleinigheid, een vers te dichten,

Al lezende, is het in u ontstaan.

Ik las het echter, vóór gij hadt gelezen, -

Dit is het onderscheid van u tot mij.

En niettemin deed ik geheel als gij,

Want wat gij lezen mocht uit mij, - vóór dezen,

Stond het geschreven, lichtend, rei aan rei,

Door de natuur, in tekens onvolprezen.

A. van Collem (1858-1933)

Donderdag

18

April

Wet op godslastering afgeschaft


“Hier spreekt de Overheid!
(En dus God Zelf nietwaar?):*
God mag gelasterd”
Zelfs God vindt het goed!

Dus uit ik luidkeels wat
Onblasfemistische
Vloeken, want godver
Ik stoot net mijn voet

* Rom. 13

Jaap van den Born



Woensdag

17

April

Ik ben al groot

Maar mama is groter

Dit is een boot

En dat is de boter

De vis had al beet

Maar de visser nog beter:

Wat ik hier meet

Is meer dan een meter

Mijn broertje heeft trek

En de boer heeft en trekker

De boot was wel lek

Maar het water heel lekker

Vind je dit gek?

Het kan altijd nog gekker.

Hans Kuyper

Dinsdag

16

April

Executie Weteringplantsoen.

Amsterdam, 12 Maart 1945 - 9.15-9.35.

Ik heb het niet gezien.

 Men heeft het mij verteld:

Zij werden tien om tien

 voor 't peloton gesteld.

 

Men schoot ze haastig neer.

 Het salvo vuur en lood

 keerde tot viermaal weer,

toen waren allen dood.

 

En ieder, die de plek

 vol schrik en pijn ontweek,

 werd (slag in borst en nek)

 gedwongen, dat hij keek

 en zag hoe man en kind

 neerzeeg in bloed en dood;

 hij werd op slag hun vrind,

 hun broer, hun deelgenoot.

 

Hij vindt mij aan zijn zij.

 Een die niet rust aleer

 hij staat voor 'n and're rij

 met een gericht geweer.

Een, die met vaste hand

 op het commando wacht

 en recht pleegt in dit land

 en vuurt en vuurt en lacht...

Ik heb het wèl gezien.

 Ik heb het gòèd gehoord:

 Zij werden tien om tien

 in het plantsoen vermoord.

 

Ik ben niet wraakbelust,

 maar vol van bitt're pijn.

Het hart, zo diep ontrust

 wil weer genezen zijn.

 En daarom zal ik staan,

met een gericht geweer.

 En rustig leg ik aan

en rustig schiet ik neer.

Jan H.de Groot

Maandag

15

April

Morgen is anders

Vandaag blijft niet eeuwig zo

Dagen gaan voorbij

Janneke Woortmeijer

Zondag

14

April

13-6-00

Een dag te moeten leven

Tussen rouwbeklag en feest

En ’s avonds pas te weten:

Het is heel goed geweest.

Frans Woortmeijer