Vrijdag

9

November

MIJN PLAATSGENOTEN WAREN OVERTUIGD:

jij was een duivelsjong en ik een heks.

Dat ik een kind droeg zonder me met seks

te hebben ingelaten was iets geks.

Maar ik heb sinds je in me was gejuicht.

Ik prees jouw komst. Mij leek het aanstonds juist

dat ik uit alle mij bekende vrouwen

was uitverkoren jou een nest te bouwen,

een jou, mijn grootste meester, waardig huis.

Jouw koningschap ten spijt bleef men besmuikt

mij nawijzen wanneer jij kruik na kruik

gevuld had of een brood vermenigvuldigd.

Ik bleef een heks of hoer. Zelfs jouw geduldig,

potsierlijk lijden aan dat malle kruis,

waaronder ik gemeende tranen weende

maakte maar weinig indruk op dat tuig.

Mijn vrees is groot dat straks de goegemeente

mij jouw gebeente in de schoenen schuift.

Neeltje Maria Min

 

Donderdag

8

November

Ma had verfoeilijke ideeën
omtrent de kooktijd van het loof:
een uur of twee! Ik rook de weeë
lucht al voor ik aan tafel schoof.

Met een “Help! Hier wordt een kind vergiftigd”,

verzocht ik aandacht voor mijn lot.

Maar vader leek wel medeplichtig:

hij stortte grote lepels snot.

Ach waarom was ik niet begiftigd

met beider voorkeur voor zo’n pot?

Ik kreeg het slijm niet door mijn strot.

Mijn bord wegschuivend riep ik driftig:

“Liever oorlof dan witlof!” te verstaan.

Dit kwam me op een klap te staan.

Neeltje Maria Min

uit: een vrouw bezoeken (1983)

Woensdag

7

November

Familie berichten 1

 

Mijn moeder is mijn naam vergeten,

mijn kind weet nog niet hoe ik heet.

Hoe moet ik mij geborgen weten?

Noem mij, bevestig mijn bestaan,

laat mijn naam zijn als een keten.

Noem mij, noem mij, spreek mij aan,

o, noem mij bij mijn diepste naam.

Voor wie ik liefheb wil ik heten.

Neeltje Maria Min

Dinsdag

6

November

Lieve Ari

Wees niet bang.

De wereld is rond

En dat istie al lang.

De mensen zijn goed,

De mensen zijn slecht,

Maar ze gaan allen

Dezelfde weg.

Hoe langer je leeft,

Hoe korter het duurt.

Je komt uit het water

En gaat door het vuur.

Daarom, lieve Ari,

Wees niet bang

De wereld draait rond

En dat doetie nog lang

Jules Deelder

Maandag

5

November

Noord-Hollands Volkslied
 

Noord-Holland, ik houd van het groen in je wei,
Het zwart-wit en rood van je koeien.
Je velden vol molens versieren de Mei
Wanneer alle bollen gaan bloeien.
Het zilveren licht kleurt de lucht op het land.
En zilt komt de zeelucht gewaaid aan je strand 
Om 't wit van de wolken aan 't hemelse blauw: 
Noord-Holland, mijn Holland, hoe houd ik van jou!

Noord-Holland, ik houd van je heerlijke Gooi,
je prachtige Kennemerdreven. 
Je meren en brede kanalen zo mooi, 
zijn spiegels van waterrijk leven 
En zie ik je polders, ontworsteld aan zee,
daar wuift nu het goudgele graan met ons mee. 
Het fluitekruid siert met zijn sluier je dijk.
Noord-Holland, mijn Holland, wat ben je toch rijk!

Noord-Holland, ik zie je historische pracht, 
bewaard in je talloze steden. 
Je huizen getuigen van stoerheid en kracht,
en rijk is je grote verleden. 
Een volk waar de één op de ander vertrouwt 
en dat aan zijn toekomst nog dagelijks bouwt, 
met ieder die aan jou zijn hart heeft verpand. 
Daarom ben jij Holland, mijn Holland, mijn land!

Zondag

4

November

Het lied van Mustafa

Het huis waar ik woon, heeft wel erg dunne muren
en we wonen te dicht op een kluit.
Dus een klein beetje herrie geeft ruzie met de buren
en zo’n ruzie maakt dan ook weer geluid.

Men wil in dit land dat we heel anders leven,
ook al zijn we hier soms nog maar kort.
Maar mijn oom in Marokko heeft laatst nog geschreven
dat ik veel te Nederlands word.

Ik zal deze buurt op den duur wel verlaten,
alhoewel ik er toch van hou.
Maar ik wil toch wel eens hard kunnen zingen en praten
en ik wil wel eens weg uit de kou.

Er is een land waar ze niet meteen vloeken,
er is een land waar ik dikwijls van droom.
Daar zal ik zelf wel een meisje gaan zoeken,
tot verdriet van mijn vader en oom.

Willem Wilmink