zaterdag
28

maart 

Doe je ogen even dicht

doe je ogen even dicht en stel je voor dat dit ooit polderland was ........

eeuwenlang gras en koeien tot het plots een gebied werd vol huizen en pleinen ........

zeg maar in de periode voor de oorlog ........

kijk hier op de hoek was een haringstal met hollandse nieuwe 3 cent ........

en daar woonde zanger dirigent Meijer Smeer ........

en verderop was bakkerij Pront ........

en ginds stonden karrenloodsen waar men ook spandoeken schilderde ........

het was een tijd vol onrust en vernieuwing ........

het was een wijk vol leven waar veel mensen uit de oude Jodenbuurt neerstreken ..... 

een wijk waarin diamantwerkers onderwijzers en handelaren woonden ........

een veelal rode wijk waar zondags rumoerig werd gepraat over echt alles door de mannen op straat ........

een wijk waar geknikkerd werd diefje met verlos gespeeld touwtjegesprongen ........ 

waar het sjabbatsmaal op vrijdag het hart van alles was familie en kippensoep warme drukte en snoepgoed ........

een wijk waar je bij winkels op de lat kon kopen ........

en waar men elkaar hielp ondanks de armoede ........

waar in de winter lange ijsglijbanen blonken en op 1 mei werd gedanst ........

waar je ’s nachts treinen stoom kon horen afblazen ........

waar werklozen elke dag moesten stempelen ........

waar douchen in het badhuis 10 cent kostte ........

waar statig een synagoge verrees ........

een woonwijk voor de oorlog waar bonen op straat werden gedopt ........

en soms stevig met de NSB werd geknokt ........

en zangkoren ‘Dageraad’ heetten en ‘Kunst na Arbeid’ ........

voor de oorlog toen nog niet bijna alle Joodse bewoners waren afgevoerd en vermoord ........

voor de oorlog toen de spoorbrug uitpuilde van verbaasde mensen als een zeppelin overvloog ........

voor de oorlog toen de hele Tugelaweg nog vieren kon dat Sara Goedel-Trijtel 100 jaar oud werd ........

stel je de straat voor die dag versierd met vlaggetjes ........

kijk er staat een muziektent de opperrabijn spreekt en de koningin schenkt de jarige een ruststoel ........

het weer is fris maar helder ........

het is juli 1937 en het rommelt al stevig in het oosten ........

maar zoiets als oorlog lijkt nog onvoorstelbaar ver weg

maandag
23

maart

Vogels, vissen

Zet de radio uit. Je hoort niets nieuws. De stilte wacht geduldig af.

Vouw de krant dicht. Hij was oud voordat hij werd gedrukt.

Zoek niet, deel niet, duim niet tot je vierkant ziet.

Zet eindelijk het scherm op zwart.

Ik ben net zo bang als jij, net zo bezorgd voor iedereen

die ik niet missen kan. Ik had ook gespaard voor andere dingen:

verre reizen, eerste hulp bij een gebroken hart,

een auto die wat vaker start.

Maar: in Wuhan hoor je vogels zingen.

Boven China was de lucht nog nooit zo blauw.

In Venetië zien ze vissen in het helderste water sinds tijden.

De kunst van leven was altijd dezelfde: ongevraagd komen,

ongewild gaan, intussen doen wat je het liefste doet,

vrede sluiten met je lot.

Sluit de voordeur. Zet de tuindeur open, voel de zon op je gezicht.

Denk voor je uit wat niemand hardop durft te zeggen:

wij zijn een virus dat een virus heeft gekregen.

Ingmar Heytze (1970)

zondag
22

maart

De Hollander

Krijg toch allemaal de klere
Val voor mijn part allemaal dood
Als ik maar buiten kan flaneren
Geen mens die mij ooit wat verbood

Noodalert of mooie woorden
van de koning of premier
Ik doe of ik ze niet hoorde
Geef de middelvinger mee

Afstand houden, handen wassen
Rustig in de rij gaan staan
Zeggen dat ik op moet passen
Trek ik me geen reet van aan

Handgel dreigde op te raken
Rausde alles mee zonet
Kan ik dikke winst mee maken
Als ik ze op Marktplaats zet

Wanhoop in de ziekenhuizen
Aantal bedden opgeschaald
Niet zo over miezemuizen
Worden ze toch voor betaald

Mochten ze me komen halen
Met de ambulance mee
Eis ik dat ik zonder dralen
Voorrang krijg op de IC

Magere Hein die op komt draven
Geef ik nog een grote bek
En wanneer ze me begraven
Wil ik wel de beste plek!

Niek Kalberg