dinsdag

19

oktober

 

Avond

Met de’ avond worden de duinen eenzamer,
Luider aanhoudend wordt het zeegeruisch,
Een schip de van ’t omheen vervreemde kamer,
Een alleen eiland het geluidloos huis.

Eenzamer dan de duisterende paden,
Die van het huis naar ’t eeuwig ruischen gaan,
Is ’t hart dat, onherroepelijk verraden,
Elken dag weer van niets moet voortbestaan.

J.C. Bloem (1887-1966)