Zaterdag

15

September

Kwintijn

Voetbal is oorlog – zei men indertijd,

Maar tegenwoordig vindt de meeste strijd

Buiten de lijnen plaats en niet er binnen.

Door uitschot dat het elftal begeleidt

En waar je nooit de oorlog mee kunt winnen.

Driek van Wissen

Uit: de volle mep (1987)

Vrijdag

14

September

Wandeling

Ter hoogte van het Koningsplein

Was onze liefde engelrein.

Maar bij de Munt werd het al minder.

Mon Dieu, als ik het niet verhinder…

Hoe zal het bij de Amstel zijn?

Annie M.G.Schmidt

Uit: En wat dan nog?

Donderdag

13

September

Toen zij na vijftig jaar door Toeval’s grillige leiding,

Zijn stulp weer intrad, aanschoof in het licht

En vroeg of hij nog nieuws had sinds hun scheiding

Dacht hij lang na en sprak:

“De zeug het weer  ‘ebigd…”

Levi Weemoedt

Uit: Van harte beterschap

Woensdag

12

September

Grafschrift

Hier rust, voor eeuwig neergeteld,

Uw piek, uw pieterman, uw pegel.

Geslagen ruimde ik het veld,

Niet langer is de gulden regel.

Mijn teken is ontzield, fataal,

Het staat niet meer voor schuld en baten.

Ik heb u enkel in de taal

Wat guldensporen nagelaten.

O, moge u nooit óók de slag

Om gulden vlies en snee verliezen,

Zomin als u op Zalm’s gezag

De euromiddenweg moet kiezen.

Adieu, mijn rol is uitgespeeld,

Welk lot, tot treurnis van u allen,

Door knaak en vijfje wordt gedeeld,

En ook het kwartje is gevallen.

Men voerde, legde, schreef ons af,

Maar God-die-met-ons was verhoede

Dat ooit de flora op dit graf

Gewisseld wordt voor euroroede.

Johan Jongma

Dinsdag

11

September

In opdracht

Als een monnik in Novogorod

doende met iconen

beelden van belijden schilderen

op panelen van cederhout

dat ik met mijn beitel bewerk

bedek met krijt en lijm en linnen

en het bladgoud van mijn dienstgeheimen

Als een monnik in Novogorod

speuren naar de kleuren, lichtende kleuren

zuiver oplosbaar in water – van heiligen die

de waarheid spreken in het openbaar

en thuis, bij God en mensen,

als een monnik in Novogorod

Gabe Wierda

Uit: Catalogus iconenexpositie 1999 van Jan Verdonk

Maandag

10

September

Geef mij eenmaal, het deert mij niet hoe kort

De vrede van een hart dat niets meer schort:

Zo bad ik , toen ik jong was, in mijn nood.

Is, wat ik vroeg, iets anders dan de dood?

Maar ik wist het niet en, achter leed en lust,

Was ’t ene dat is steeds begeerde: rust.

Nu, wetend dat mijn hart het leven wil,

Wordt de oude ontbering eindelijk in mij stil.

Wat mij zo smartelijk gescheiden scheen,

Onrust en rust, - ik voel hen beide, in één.

Dit is de vrede, een diep en helder licht,

Doorglanst mijn zacht gepeins, mijn stil gedicht.

P.N.van Eijck (1887-1954)

Zondag

9

September

Ist alles weinen

Ist alles Weinen nicht ein klagen? Und alles klagen nicht ein Anklagen? 

Nietzsche

Onlangs, en ons lichte schertswoord spreidde

Vreugdeglans om 't leed, waarvan ik sprak,

Was het plots of diep in u iets schreide

En de gaafheid onzer stemming brak.

"Hebt gij dan voor mij slechts scherts en lachjes,

Niet de weelde van één klacht of traan?"

"Immers ook voor God niet," sprak ik zachtjes

En ik keek u lichtverwonderd aan.

"Wilt gij ook voor Hem uw droefheid dragen

Trotsch en eenzaam," zoo verweet gij mij.

"Ligt geen aanklacht, lief, in alle klagen?"

Was mijn wedervraag.  Toen zwegen wij.

Jacqueline van de Waals

Uit: Laatste Verzen