zaterdag
20

juli

De zwemmer

Hij liep de polders door en zag den plas,

waarop het avondlicht in rimpels vloeide,

waarop een boer, pijp-rookend, huiswaarts roeide,

en eenzaamheid der dingen aanschijn was.

En zich ontkleedend werd hij zelf gewas,

dat vleezig neven riet en andoorn groeide,

waar klaver geurde en de wind licht stoeide,

en vogelroep over de wijdte was.

Hij zwom ver uit, keerde, en liet zich drijven

over het water naar het wolkenland,

hij was hun beider zoon, en wilde blijven.

Maar damp steeg snel, onrust en bangheid kwamen,

wilgen en elzen krompen aan den kant,

een vluchtend grutto riep verwarde namen.

Ed. Hoornik (1910-1970)

vrijdag
19

juli

Eb

Ik trek mij terug en wacht.
Dit is de tijd die niet verloren gaat:
Iedre minuut zet zich in toekomst om.
Ik ben een oceaan van wachten,
waterdun omhuld door 't ogenblik.
Zuigende eb van het gemoed,
dat de minuten trekt en dat de vloed
diep in zijn duisternis bereidt.

Er is geen tijd. Of is er niets dan tijd?

M. Vasalis, (1909-1998)
uit: Vergezichten en gezichten 

donderdag
18

juli

Welaan dan ... gas!

Welaan dan gas, wolk neer,

niets kan ons thans meer redden;

wij sterven waar gij wilt: op straat, op onze bedden,

of waar gij verder komt. Er baat geen tegenweer;

zoo wreekt zich onze traagheid van weleer.

Er is een tijd geweest

waarin wij u niet kenden;

men hield u weg en eerst bij alle ellende

des grooten oorlogs verscheen ook uw duistere geest;

gij hoorde sedert tot de dingen die men vreest.

Maar onze traagheid bleef,

gij werd verfoeid maar niet bestreden;

bij alle zonden die wij ooit beleden

ontbrak er een, die ieder toch bedreef:

wij lazen rustig heen over al wat men van u schreef.

In plaats van óp te staan!

Uw onheil af te keeren,

uw makers in Gods Naam te ex-communiceeren

en hun fabrieken uit elkaar te slaan

leefden wij voort, als ging het óns niet aan!

Welaan dan gas, wolk neer.

Thans kan ons niets meer redden.

Wij sterven waar gij wilt: op straat, op onze bedden.

Of waar gij komt. Er baat geen tegenweer.

Het zal de wil wel zijn van Onzen Lieven Heer...

A.J.D. van Oosten (1898-1969)

woensdag
17

juli

God’s wijze liefde had ’t heelal geschapen:

vol lente, net als de appelbomen bloeien;

weldadig-groen liet voor het vee Hij groeien

het gras, voor ons doperwtjes en knolrapen,

’t varken om spek en ham, om wol de schapen,

om boter, kaas, melk, leer, vlees, been de koeien;

waar steden zijn, liet Hij rivieren vloeien;

het zonlicht spaarde Hij uit, als wij toch slapen.

De sterren schiep Hij, om de weg te wijzen

aan brave kooplui op stoutmoed’ge reizen;

Hij schiep kaneel, kruidnagels, appelsientjes,

het ijzer voor de ploeg, het hout voor huizen,

hij schiep het zink voor waterleidingbuizen,

En ’t goud voor ringen, horloges en tientjes.

J.A. Dèr Mouw (1863-1919)

uit: Nagelaten verzen (1934)

dinsdag
16

juli

De bedelaar

Ik word van lijf en leden veel te zwaar

om nog bij 't volk erbarmen op te wekken.

Toch kan 'k mijzelf niet tot een brandhout rekken,

noch kan dat iemand anders, is 't niet waar?

Een apotheker geeft mij altijd pillen,

in plaats van geld: 't zijn pillen voor het vet

dat zich meedoogenloos heeft vastgezet

in dikke lagen, op mijn buik en billen.

Geen medicijnen brengen echter baat

noch zweeten, vasten, biechten en novenen;

zij doen mijn vet niet smelten, maar versteenen.

Kom hier en voel, Mijnheer, en geef mij raad.

Als 't God belieft, dan wordt het dertig jaren,

aanstaande Paschen, dat ik voor mijn brood

de hand reik en mijn schamel hoofd ontbloot.

Maar wie kan Zijn beschikkingen verklaren?

Willem Elsschot (1882-1960)

maandag
15

juli

dus kom in opstand

de waarheid hebben we in pacht de wijsheid

hebben we uitgeleend aan mensen van wie we de onkunde

net wat kleiner achten dan de onze

dat levert vreemde wetten op

in frankrijk mag je je eigen varken niet napoleon noemen

in australië is het verboden het dier dat je gaat opeten

een naam te geven

in china mag je iemand die aan het verdrinken is niet redden

dat gaat in tegen het lot

je mag in chicago niet eten op een plek die in brand staat

in nederland is het verboden een inbreker op te sluiten op het toilet

en blijft je schoonmoeder na de scheiding

voor eeuwig je schoonmoeder

ook heb je er al meerdere

er schuilt grote schoonheid in de wet

en nog grotere in directe democratie

dus kom in opstand volk dat buigen vreemd is

ontwaak en houd u krachtig

eis naast de kamers en lobby’s je eigen plein van inspraak

dan kunnen we samen bij een fikkend pandje

napoleons eten

en onze schoonmoeders redden van verdrinking

om hen vervolgens te kunnen opsluiten

met de inbreker op het toilet

Tsead Bruinja (1974)

uit: Ik ga het donker maken in de bossen van (2019)

zondag
14

juli

Eros V

O stille stemming van het zonnezinken,

die op het dakenrood der huizen zijgt,

en wijding wekt waar 't woelig leven zwijgt

in 't dage-slinken.

Zinkt de avond niet op 't aangezicht der tinnen

gelijk de sluier op een vrouwe-wang,

die juist gekust werd in den zuivren drang

van schoon beminnen?

Rust de avond niet, na dezen dag van liefde,

om mijne lauwe, licht-bebloeide koon,

in 't huivren van den occarina-toon

die vroeger griefde?

En pinkend aan den donkren hemel hangen

wat witte sterren, teer van bleeken glans.

Ik droom van de beminde... Zou ik thans

nog méér verlangen?

O stille stemming van het avond-dalen,

die mijn gedachten aan de liefste wijdt!

Zoo ben ik kalm en kan van zaligheid

niet ademhalen ..

Maurice Roelants (1895-1966)
uit: Het verzaken (1937)