Donderdag

8

Mei

De wereld waar ik van droom,
is vrolijk en zonder zorgen,
zo gaaf als een zomermorgen,
zo puur als een berkeboom.

Geen torentjes bussekruit
staan daar naar de lucht te wijzen.
En als je er rond wilt reizen,
je reist maar land-in-land-uit.

Je vindt er geluk en rust,
je voelt je er nooit verlaten,
je kunt met de mensen praten
en spelen naar hartelust.

Die wereld is veel te fijn
om openlijk te bespreken.
Men zou hem onmiddellijk breken
en breken doet altijd pijn.

Jules de Corte (1924-1996)

(13-4; 10.0)

Zondag

4

mei

Vroegdienst

Daar de geloovigen 't te rekklijk namen,

 Heeft dominee een vroegdienst ingesteld;

 Vóór zes uur zijn ze om Hem mèt Hem samen,

 Bij 't huiswaarts gaan staat nog de dauw op 't veld.

 't Is kil, men komt niet gaarne, maar hij telt

 Zijn kudde na en wee hen die niet kwamen!

 (Vaak kan notaris ook met zacht geweld,

 Aan pacht of huur herinnrend, meevermanen.)

  

Ook moet het uit zijn met de warme stoven;

 Men zette voet toch op de vaste zerk!

 De preek slaat gloed uit hen die recht gelooven

 En stelt aan de aardsche lusten paal en perk.

  

Hij ziet de kudde bibbren, maakt zich sterk

 Dat hij de Zondagochtendzonde keerde.

 Voor dag en dauw galmt door de grauwe kerk

 De lof en dank der gepredestineerden.

J.Slauerhof (1898-1936)