vrijdag
11

oktober

De hardnekkige onkunde

Gij groote, wijze mannen,

Die, in uw schoone schriften,

De comma’s en de punctum’s,

De stippen en de streepen,

Zoo kunstig, weet te plaatsen;

o Groote, wijze mannen!

Al ben ik juist geen schrijver,

Toch weet ik, in een reden,

De comma’s en de punctum’s

De stippen en de streepen,

Zoo nu en dan, te plaatsen:

Wanneer ik, groote mannen,

In de armen van mijn meisje,

Op haren boezem, ruste,

Dan praat mijn lagchend meisje,

En zegt mij honderd dingen;

Mijn meisje kent geen comma’s,

Geen punctum’s, of geen stippen;

Maar ik zet, onder ’t praaten,

De comma’s en de stippen

Geduurig op heur wangen;

Dit doe ik met mijn lippen!

Maar, ’t plaatsen van een punctum

Schijn ik niet wel te weten;

Want, dikwijls is mijn meisje,

In ’t midden van een reden,

Dan druk ik reeds mijn lippen,

Op heur, nog sprekend, mondje –

En dit – dit is een punctum!

o Groote, wijze mannen!

Al is ‘t, dat ik de punctum’s

Wat al te schielijk plaatse –

Maakt mij toch nimmer wijzer.

Jacobus Bellamy (1757-1786)

donderdag
10

oktober

Vogelvrij

Kinderen van een prachtig ras
– ik kwam hun noordelijk dorp voorbij – 
scholden en achtervolgden mij
en één smeet raak met een pol gras.
En toen ik hen ontkomen was
zat ik tussen een wilgenrij,
een oude vrouw in de maand mei
en sloeg de kluiten van mijn jas.
Kinderen zijn oprecht en wreed:
zij zagen mij de dichter aan
en deden frank, wat meer discreet
de wereld dagelijks heeft gedaan.

Ida Gerhardt (1905-1997)

dinsdag
8

oktober

“Δεν ελπίζω τίποτα.

Δε φοβούμαι τίποτα.

Είμαι λέφθερος.”

 'Ik hoop niks, ik vrees niks, ik ben vrij'

Nikos Kazantzakis (1883-1957)