donderdag
7

februari

 Greta Thunberg

We leven nog teveel in het verleden
En denken dat het heus wel goed zal gaan
We doen in feite wat we altijd deden
Want sober leven durven wij niet aan

We blijven steken in ons rijke heden
Verwende mensen, levend in een waan
Gênant gewoon dat een scholier uit Zweden
zo onbevreesd voor ons is opgestaan

Dus kappen nu met al die luxe dingen
dat vliegen is gewoonweg uit de tijd
Want na ons krijgen zij de rekeningen

En dat gaat zachtjesaan een beetje wringen
We leven niet voor onze aardigheid
Begint dat nu een beetje door te dringen?

Jolien

maandag
3

februari

De dood heeft geen geheim dan het begin.
Is er een wekker die je dronken slaat,
of die je, verder weg, ontwaken laat?
Je ademt langzaam uit, maar niet meer in.

Dan tolt de wereld uit je lichaam weg.
Het bloed stroomt uit, een kerkdienst is voorbij.
En vogels bloeien op, want het is mei,
en nieuwe woorden worden blootgelegd.

De dood is dus eenvoudig, zo te zien.
Maar het begin is als een hindernis,
een hoge muur waar nog iets achter is.

een zee, een landschap, of een lucht van lucht
waarin je wegvalt, om in vogelvlucht
de ketterij te zien van het misschien.

Nico Scheepmaker (1930-1990)

zondag
3

februari

The salesman

Ik wil iets groots, iets deftigs worden,

een kunstenaar, een schrijver, een poëet,

die alles van dit vreemde leven weet

en neerkijkt op de domme mensenhorde.

Ik wil Verzameld Werk gaan creëren,

en dat men al mijn boeken zal vertalen

en dat de wereld mij geestdriftig zal onthalen

en mij om mijne werken zal gaan eren.

Ik wil … Ik wil een boek gaan schrijven,

maar ’t is vreemd waar mijn gedachten blijven,

genadeloos verjaagd door boze machten.

O god, schenk mij mijn schrijfvermogen terug,

mijn pen versmacht van dorst. Maar doe het vlug,

want heel de wereld zit op mij te wachten.

Nico Scheepmaker (1930-1990)