Zaterdag

29

Juni

Keats

Jeugd - die tegen dood niet baat,

Liefde – en ’t wereldoud verraad,

Leven – dat niet leven laat.

Maar na ’t bittere gericht,

Als de laatste ellende zwicht,

’t Onverganklijke gedicht.

Schaduwen zijn ’t nu en ’t hier.

Shed no tear – oh shed no tear!

The flower will bloom another year.

J.C.Bloem (1887-1966)

Vrijdag

28

Juni

Remedie jeghens de Peste

Remedie jeghens de Peste sal sijn,

Dat ghy voor al, des morghens vrough op staet,

Ende ontbijtt, drinckende zeer goeden wijn.

Useert snoenens een spijsken delicaet,

Vliënde groven cost: want dien is quaet,

Tsavonds doeghet tselve en altijd om tbeste.

Cuendy dit gh’useren (naer minen raet)

Een jaer of twee daer en is af gheen queste,

In drye maenden en sterfdy niet vande Peste.

Lucas d’Heere (1534?-1584)

Donderdag

27

Juni

Het kind en ik

Ik zou een dag uit vissen,
ik voelde mij moedeloos.
Ik maakte tussen de lissen
met de hand een wak in het kroos.

Er steeg licht op van beneden
uit de zwarte spiegelgrond.
Ik zag een tuin onbetreden
en een kind dat daar stond.

Het stond aan zijn schrijftafel
te schrijven op een lei.
Het woord onder de griffel,
herkende ik, was van mij.

En toen heeft het geschreven,
zonder haast en zonder schroom,
al wat ik van mijn leven
nog ooit te schrijven droom.

En telkens als ik even
knikte dat ik het wist,
liet hij het water beven
en het werd uitgewist.

Martinus Nijhoff

Woensdag

26

Juni

Wachten

Ik dacht: een moeder overleeft haar zoon.

Maar vrouwen zagen toen het lege graf

En hij heeft zich in Emmaüs getoond

In brood dat hij zijn vrienden brak en gaf.

Hij lééft en zal ons in zijn geest doen leven.

Hier in de schaduw van de bovenzalen

Wordt aan de kleine rest de hoop gegeven

In het gebroken brood en wijn in schalen.

Ik bid en waak met mannen en met vrouwen

In de herinnering aan Jezus’ daden

En wordt door de gemeente van getrouwen

Een moeder tot het einde van de dagen.

Patrick Lateur

Dinsdag

25

Juni

Golgotha

En veel van wat hij deed kwam mij ter ore,

Hoe hij zich gaf, genas, bad en vermaande.

En hoe de mensen hem wilden behoren

Omdat de aarde weer de hemel raakte.

De heuvels van dit land herleefden even

Tot hij geheel verlaten en verguisd

De laatste heuvel opgaat om zijn leven

Te geven in de schande van het kruis.

Johannes staat me bij in dit wanhopig

Uur. “Daar is nu je zoon. Daar is je moeder.”

Zo valt het amper hoorbaar uit de hoogte.

We weten dat we samen verder moeten.

Patrick Lateur

Maandag

24

Juni

Begrijpen

Te Kana las ik onrust in de ogen

Terwijl de bruid de laatste beker dronk.

“Wat hij ook vraagt, doe maar”, zei ik bevlogen

Toen zijn verwijt diep in mijn hart verklonk.

De vaten van het oude ritueel

Gevuld, gekeurd de onverwachte wijn,

Het eerste teken van een tijd die heel

En nieuw maakt en zijn heerlijkheid zal zijn.

Weer moest ik wijken voor zijn kille stem,

Begreep hoe hij, door dat gebaar van binnen

Zich de gezalfde wist. Ik mocht door hem

Verstaan: de grote Bruiloft kan beginnen.

Patrick Lateur

Zondag

23

Juni

Gezonden

Mijn zoon is weg van huis. Ik zal het dogen.

Ik weet dat God hem wil voor nieuwe dingen.

Laatst hoorde ik hem in de synagoge:

“De Heer heeft mij gezalfd om aan geringen

De boodschap van bevrijding te verkonden”.

Zijn woord een echo van mijn vroeger lied.

Zo voel ik mij steeds weer met hem verbonden

Al ligt het huis in weemoed en verdriet.

Mijn zoon is weg van huis. “Mijn broer en moeder,”

Zei hij, “Is ieder die Gods woord aanhoort

En doet”. Hij ging om armen te behoeden.

Ik wil hun moeder zijn en volg zijn spoor.

Patrick Lateur