Donderdag
29
November
Winter bijna
Als vijlsel uitgezift ligt over mijn gazon
het herfstig zonlicht al bijna geel te worden.
Trekvogels in een losgevlogen horde
gaan krijsend in de zilveren hemel om.
De dagen van de zomer zijn geteld
en opgeteld, ik heb mijn deel gekregen
voordat het donker valt met koude regen.
Een zwarte ekster in de takken scheldt –
maar tegen wie of wat? Alles geschiedt
als alle eeuwen eerder en tevoren;
ik zal dezelfde dingen zien en horen,
een betere vertroosting is er niet.
De leeftijd gaat voorbij als een verdriet
dat mij niet langer kan ontrusten en verstoren.
<!--[if !mso]-->
<!--[endif]-->
<!--[if !mso]--> |
<!--[endif]--> Anton van Wilderode (1918-1998)
