woensdag

14

September

 

 

Waakvlam

 

Het kwik zakt maar de zomer laat sporen na,

kurkdroog blad ritselt veel te vroeg van herfst.

Na hitte komt angst voor kou, nu de meter

in talloze kasten tikt als een tijdbom.

De oude ondergrondse bellen in het oosten

spekken de verkeerde kas, de echo van oorlog

vertaalt zich deze winter in kille kamers

en kopzorgen. Wat moeten we verbranden

in een wereld die al zindert?

En hoe bereidt een mens zich voor op minder

in een tijd die gebouwd is op blind geloof

in meer?

Je zou een waakvlam willen in het midden

van de stad, een kleine, blauwe belofte

op toekomstig vuur.

Je zou willen weten hoe je zoiets in jezelf

ontsteekt en overdraagbaar maakt.

Marjolijn van Heemstra

Stadsdichter Amsterdam