Zaterdag

10

Maart 

St.Anna ter Muiden

Nader met aandacht tot dit groene plein,
Een kleine weide onder lage bomen
Hier is de rust zoo jong en zoo volkomen
Als lentewind en najaarszonneschijn.
Hier is het oude en het haveloze
Der dingen tot een nieuwe levensstaat
Geworden, als in een verwoest gelaat
't heboren kinderlijke; het beschroomd liefkoozen
Van een blind lachen gaat vervoerend om,
Er is een huis met vreemde breede ramen,
Een tuin vol bloemen, ouderwetsch van namen,
En binnen, eenzaam in zijn heiligdom,
Heeft een de schoone luwte van dit leven
Als visioen verbeeld en uitgeschreven.

         

Willem de Merode     

Vrijdag

9

Maart

Wij dragen onze doden door de nacht

 gehuld in witte lakens dragen wij ze –

Als stille kinderen zwaar van slaap

tegen ons aangeleund en slap, zo torsen wij

hun nachtelijk gewicht, strijken het natte haar

uit hun gezicht en brengen hen omzichtig

naar de morgen, stap voor stap. 

Wij wanen ons alleen, maar elke nacht

loopt er een stoet van dragers mee,

hun doden op hun rug. Wij brengen hen

steeds verder langs de rand van de rivier

en lopen zonder om te kijken terug, wetend

dat zij vanaf de dageraad  over ons waken

blinkend als witte kaarsen

Uit: De leegte heeft jouw vorm

Mariët Mesdag (gedichten) Dick Stoffers (schilderijen) (2006)

Donderdag

8

Maart 

Vuur 

Hagen gesnoeid

Aardappels gerooid 

Perziken zoet gewekt 

Op zolder droog hooi

Hout op rechte stapels 

Toen maakten ze vuur en

Dachten aan hun doden

De lieve en de verre 

En aan de winter die

Onverklaarbare geheimen

Kent als koude

Sneeuw en zonnewende 

Ze temperden het vuur

Temden hun hartstocht

Neurieden zich zacht

De avond in

Ja, de winter

  Ineke Holzhaus

Woensdag

7

Maart 

Richtsnoer 

Vraag domoors raad, en slik de taal der zotten

Voor wijsheid; laat goedmoedig met u spelen

Door sterkren; duld dat huichelaars u bedotten;

Zwijg, hoe men u moog’ ergren of vervelen; 

Noem spaarzaamheid der hebzucht schrapend potten.

En englenzang ’t gekrijs van schorre kelen;

Zorg bij uw vijand met uw vriend te spotten;

Weet walging onder lachjes te verhelen; 

Draag, kraken ook uw ribben, zonder morren

’t Zwaar gebaleinde keurslijf der traditie;

Wees onder ezels ezel, lor bij lorren; 

Begraaf uw fierheid duizend diepe voeten.

Verfoei de man en kniel voor zijn positie,

Dan prijst men u en zal u “broeder” groeten.

Bastiaan van Heyningen

Gedichten (1889)

Dinsdag

6

Maart

 

Paesaggio olandese

Fugge l’interminabile pianura

Sotto l’umido ciel, tacita e mesta,
E son deserti i campi, e la tempesta
Intorno intorno, l’orizzonte oscura;

Fremono l’acque, trema la verzura,

E gli alti ontani incurvano la testa,
E par che tutto affanni una funesta
Prevision di pianto e di sventura.

Sola laggiú, sull’orlo d’un canale

Fuma tra i pioppi una casetta ascosa
E un mulino gigante agita l’ale;

E nella pace dell’immenso verde,

Solitaria sonnambula pensosa,
Passa una vela candida e si perde.

Edmondo de Amicis

Hollandsch landschap.

Het eindelooze vlakke land verliest

Zich in de natte lucht, zwijgend en triest;
De akkers zijn verlaten en rondom
Verduistert ’t slechte weer den horizon.

Het water rimpelt en het loover trilt,

De oude elzen buigen ongewild
En alles schijnt vol angst, omdat het weet
Het naderen van ongeluk en leed.

Slechts ginds bij een kanaal boven den rand

Stijgt tusschen peppels rook, een enk’len lijn;
Een groote molen draait zijn wieken wijd.

En in den vree van’t eind’loos groene land

Gaat eenzaam, loom, als in gedacht’, een klein
En smetloos zeil voorbij, dat stil verglijdt.

Vert. R.J.Valkhoff

Maandag

5

Maart

Verzinnen

 

Er liggen veertien regels op de loer.

Ik weet nog niet of zij een valstrik spannen,

Misschien mij naar verlegenheid verbannen

Om een gedicht dat slechts een woordensnoer

Is zonder inhoud of belang; droog voer,

Terwijl in fijner schotels, ranker kannen

De poëzie verlokt tot proeven van een

Geraffineerder maal (zoals de Cour

Du Nord serveert, zegt Michelin). Ach wat…

Wie weet gaat het wel andersom, zodat

De verzen niet proberen mij te vangen

Maar ik hen verleid. Kom dichterbij…

Kom, luister naar mijn sprakeloos verlangen,

Verzin een lied, ver-zin wat leeft in mij.

Vera de Brauwer

Zondag

4

Maart

Bezinning

Uw klaar gelaat zal langzaam aan verbleken
Bij ’t wentelen der dagen in dit land,
Uw wilde haren zullen glad gestreken
Niet meer weerbarstig zijn onder mijn hand.

De kansen die de tijd mij nog kan geven
Om dichter bij uw geest en aan uw hart,
Met u, de diepste vreugden te beleven
Zijn als kristal, doorzichtig en verstard.

Nooit heeft een vriend of vijand mij verraden
En al wat in mijn oog om voorrang vocht,
Was van uw straling vol en zwaar beladen
Elk uur dat gij mij met vruchtbaarheid bezocht.

Clara Haessaert (geb.1924)