vrijdag

19

februari

 

Déjà Vu

aan de rand van oerwoudbergen
bij een stam in het noorden van Cambodja
waar men een uitgestorven taal spreekt
en onderhandelt met geesten
kwam ik mijn jeugd weer tegen

er was een bruiloft bezig, al enkele dagen
koelboxen waaruit blikken kwamen
vaders met luide adviezen
die wild in hun tuinstoelen draaiden
het nageslacht al voor de rituelen ontsnapt
met blikjes en munten
verwikkeld in toernooien
even dansend rond de tafels als er eten was

de volgende ochtend werd ik wakker in een hangmat
onder een huis op palen
de vazen rijstwijn kloppend tussen de slapen
cicaden die de zon aanhaalden
en ik zag de vrouwen boven houtvuren hangen
roerend in reusachtige pannen
precies zoals de avond begonnen was

Anne Broeksma (1987)
uit: Vesper (2021)

 

maandag

15

februari

 

 

Dikke Dinges R.I.P.

Dikke Dinges was verscheiden,

in zijn Heer en litjemaux,

de professor kwam en zeide:

`Hum, Hum, Hum, …’ en liet het zoo.

Doodkist werd besteld, gemeten,

afgebiest met plint en lat.

die, met zillever besmeten,

krap, fataal en poenig zat.

Zeven bidders wiegewankten

in d’r grafgezanten vlijt

met de kostbaar ingeplankte

vieze dikke dooiigheid.

Van de traphal naar den wagen,

van den wagen naar het graf …

trapten in plechtstatig dragen

voormans hak en hielen af.

Heel de Dingespermetasie

vormde om den kuil een O,

dominee hield predekasie

over Christenheil en zoo,

over dood en over leven,

zoo kortstondig als het gras;

treurend snoten al de neven,

om den duur van het gewas.

Hier ligt in z’n Heer ontslapen

(oogen toe en zonder weet)

de geliefde, zeer rechtschapen

makelaar in kinderleed.

Spekulant in graan en krotten,

zwaar geschut en menschenwee.

God z’n ziel! … Het graf z’n botten!

Dikke Dinges R.I.P.

Willem van Iependaal (1891-1970)