vrijdag

25

februari

 

Brief uit Engeland

‘Als somtijds de boze lusten van het vlees je mochten kwellen
zou ik je maar raden om je weet wel wat ik meen tot in Holland uit te stellen
want de Engelse hoeren zal niemand je recommanderen
Ze liggen net als bevroren monumenten in de veren
En om te maken dat een Engelse hoervrouw onder het naaien een beetje leeft
Zou je er een ander onder moeten leggen die de hik heeft.’

 

De Schoolmeester (Gerrit van de Linde Janszoon) 

(1808-1858)

 

woensdag

23

februari

 

Ga weg

Ik had gedacht de honderd net te halen,
rollatorloos en in gestrekte draf.
Ik wou nog een miljoen gedichten af.
Musea wachtten. En theaterzalen.

Ik wilde nog oneindig vele malen
verwijlen waar ik mij het liefst begaf.
Ik fietste fluitend tussen wieg en graf,
de voeten geen moment op de pedalen.

Helaas. Daar is ineens de eindigheid
die plotsklaps als een niets ontziende tanker
de gevel sloopt, de kamer binnenrijdt.

Het leven gaat genadeloos voor anker,
gehoorzaam aan de grillen van de tijd.
Ga weg, gezwinde grijsaard. Met je kanker.

Stijn De Paepe (1979-2022)

 maandag

21

februari

Geschiedenis

Toen wij in de slag bij Thermopylae vochten,

(aan mij zijde: Ajax, Castor en Pollux,

en Odysseus, de sluwe held, die in de kerstnacht

den Gysbrecht van Aemstel schreef)

droeg mijn boezemvriend Socrates een geheel

nieuwe creatie van House of England.

Vooral de lange revers van het jasje en

de korte kuitbroek met strik vielen op.

Ik vond het al zo gek. “Man”, zei ik “je zit

toch heus in de verkeerde film.

Ga naar: Zeven gelukkige dagen met Connie,

de Duitsers betalen nog beter ook.”

Zijn droeve filosofengezicht vertoonde één

ogenblik grote blijdschap. Toen echter zuchtte hij:

“De geschiedenis is onverbiddelijk. Ik, Socrates,

heb nu eenmaal bij Thermopylae gevochten.

Wat gebeurd is, is gebeurd.”

Riekus Wakowsky (1932-1977)