donderdag
6

juni

Het zangfietspad

Een fietspad waar je ongestoord kunt zingen
Niet bang zijn dat je nagekeken wordt
't Staat keurig aangegeven met een bord
Je hoeft je zanglust hier niet te bedwingen

Dat wil ik wel een keertje uitproberen
Voorzichtig neurie ik wat voor me uit
Waarna ik, opgaand in mijn stemgeluid
Al fietsend luidkeels zit te kwinkeleren

Dan klinkt een harmonie van mannenstemmen
Daar komt een stoet aan, minstens vier man breed
De borst vooruit, in stemmig zwart gekleed
Geschrokken knijp ik stevig in de remmen

Ik kom van rechts, maar laat ze toch maar voor
Je wint het als solist niet van een koor

Christiaan Abbing

zondag
2

juni

Dit ene vraag ik nog

Dit ene vraag ik nog: laat mij wat tijd

tussen de maning en het huur van halen,

opdat ’k beseffe: dit kleed werd te wijd;

en voele: hier kan ’k niet meer ademhalen.

Ik bid u, roep niet zonder waarschuwing

mijn naam. Er is werk, dat ik af moet maken.

Een valse plooi in ’t hart streek eer ik ging

ik graag nog glad. Er zijn nog andere zaken.

Een stem fluistert met onvermurwb’ren klank:

“hoevele jaren had ge om te leven

als een kind Gods betaamt? Is dit uw dank?

Maar het ogenblik is u nog gegeven.”

Henriette Roland Holst (1888-1976)