Zaterdag

19

Mei

Jan Pieterson mien jong, Jan,
oew veurheufd was nog glad
doo'w pas verkering harn,
oew hoar was nog pikzwart.
Noe bi'j van boavn kaal, Jan,
en wit as snee roondum,
meer ik zeegn oewn berieptn kop,
Jan Pieterson mien jong.

Jan Pieterson mien jong, Jan,
wat he'w gelukkig wes.
Wiej renn met zien beidn
tot boavn op nen es.
Noe goa'w veurzichtig daal, Jan,
want wiej bint oet-esprongn.
Straks sloap wiej oonder an nen es,
Jan Pieterson mien jong.

Willem Wilmink

CD Achter langs

Vrij naar John Anderson, my Jo (1789)

Van Robert Burns

Vrijdag

18

Mei

Adieu

Hier rust J.J.J.Witteveen

En verder niets dan beide jaren

Waarin het lijf kwam en verdween,

Geen letter om ons te verklaren

Of onder deze stille steen

Een hij of zij is neergevaren

Om tot op heden onbeweend

Verwondering te liggen baren.

Jerobeam, Jodocus, Jurrie,

Adieu, wie u ook wezen moge,

Jomande, Jeltje, Jikkemien,

Eens stijgen we uit boven de smurrie,

Eens zullen we onze tranen drogen,

Ja eens zullen wij elkander zien.

Hendrik van Teylingen

Uit: Huis te Vraag

Donderdag

17

Mei

Mijn schoonmoeder ligt op sterven;

Wie een boodschap heeft voor de hel

Moet zich haasten haar op te zoeken;

Het einde nadert snel.

Hendrik de Vries

Woensdag

16

Mei

Alcyonisch

Veerman, mag ik overvaren?

Als ge me ’t veergeld in mijn hand geeft.

Veerheld heb ik niet te geven:

Die ik aanhing nam mij alles.

Zing mij dan een lied, vrouw Naamloos

Van de ijsvogel bij de tweestroom,

Van zijn nest – het onontdekte –

Gij, die hem vermocht te naderen.

Ik, die hem vermocht te naderen,

Die de koningstooi mocht dragen,

Het kobalten vederkleed,

Veerman Dood, ik ben gereed:

Wat gij hebt gewaagd te vragen

Zingt u die vrouw Naamloos heet.

Ida Gerhardt

Uit: Vijf Vuurstenen

Dinsdag

15

Mei

Hier ligt Poot,

Hij is dood

De Schoolmeester

(Gerrit v.d. Linde) – 1808-1858

Hier legt begraven Poot,

Die leeft al is hy doot.

Anoniem

Ca 1740

De avondzon

Zinkt in de westerpekelbron

Hubert Kornelisz. Poot

1689-1733

Maandag

14

Mei

Lintjesregen 

Een eikenboom in Appelscha
die voelde zich, ja ga maar na,
voortdurend in de kou gezet
door een frivole goudreinet.

De eik had er veel moeite mee
dat in april een bloesemzee,
als een erotisch maagdenkleed,
de goudreinet sluiks blozen deed.

En kwam augustus in het jaar
dan had de eik het extra zwaar
want al dat geurig sappig fruit
stak hem de droge eikels uit.

Maar deze week keerde het tij
toen Hare Majesteit hem zei:
~Gij eik, U zijt twee eeuwen oud
en kern gezond van blad en hout.
’t Is daarom dat ik U nu sla
tot Ridder Eik van Appelscha.~

De goudreinet kon het niet aan
om naast een edelman te staan.
Zij slonk ineen en werd pardoes
tot zure flubber appelmoes.

Maar de eik dacht ~’t Is een zegen
eens per jaar die lintjesregen ~

Koos Haydn

Zondag

13

Mei

 Ballade van de kleinigheden

Ik ken het veel te groene gras

De sporen in het zand

Het zompige moeras

De schelpen op het strand

Ik ken het weidse waterland

Het kluitje in het riet

Ik ken de hoed, ik ken de rand

Ik ken alleen mezelf nog niet

Ik ken de list en het bedrog

De arrogantie van de macht

De varkens aan hun trog

De wolf in schapenvacht

Ik ken de schijn en ik verwacht

Maar weinig van een hypocriet

Ik ken het lam dat wordt geslacht

Ik ken alleen mezelf nog niet

Ik ken de regels van het spel

Door ervaring wijs

Ik ken een stukje van de hel

Met uitzicht op het paradijs

Ik ken de lange lege reis

Van wie moet leven op krediet

Ik ken de welvaart en haar prijs

Ik ken alleen mezelf nog niet

Ik ken de vlinders van de nacht

Ik zie ze vladderen op straat

Ik ken ze met een gulle lacht

Ik ken ze ook ten einde raad

Ik ken de kennelijke staat

En dus de waarde van het lied

Dat mij nog één keer zeggen laat

Ik ken mezelf nog altijd niet

Karel Bosman

(naar François Villon)