Donderdag
Iedereen moet
iets nalaten wanneer hij sterft. Een kind of een boek of een schilderij of een
huis of een zelfgebouwde muur of een zelfgemaakt paar schoenen. Of een door
hemzelf beplante tuin. Iets wat je hand op de een of andere manier heeft
aangeraakt, zodat je ziel ergens heen kan gaan wanneer je sterft, en wanneer de
mensen naar die boom of die bloem die jij geplant hebt kijken, ben jij daar.
Het komt er niet op aan wat je doet, zolang je maar iets door de aanraking van
je handen in iets van jezelf verandert. Het verschil tussen de man die enkel
grasvelden maait en een echte tuinman ligt in het aanraken. De grasveld-maaier
had er net zo goed niet kunnen zijn; de tuinman zal er een leven lang wezen.
Uit:
Fahrenheit 451
Ray Bradbury
