Maandag

23

September

Stabat mater

Stabat mater dolorosa Iuxta crucem lacrimosa, Dum pendebat filius;	De moeder stond door smart bevangen en met tranen langs haar wangen waar haar zoon gekruisigd hing
Cuius animam gementem, Contristantem et dolentem Pertransivit gladius.	en het was haar in haar lijden of een zwaard haar kwam doorsnijden dat dwars door het hart heen ging.
O quam tristis et afflicta Fuit illa benedicta Mater unigeniti!	Hoe verdrietig en verloren was de toch zo uitverkoren moeder die hem 't leven gaf.
Quae maerebat et dolebat Et tremebat, cum videbat Nati poenas incliti.	Ze moest klagen, ze moest rouwen en ze beefde bij 't aanschouwen van zijn vreselijke straf.
Quis est homo, qui non fleret, Matrem Christi si videret In tanto supplicio?	Wie voelt er geen tranen komen, die daarheen wordt meegenomen, waar hij Christus' moeder vindt?
Quis non posset contristari, Piam matrem contemplari Dolentem cum filio?	Wie zou tranen binnenhouden als hij dat verdriet aanschouwde van de moeder bij haar kind?
Pro peccatis suae gentis Iesum vidit in tormentis Et flagellis subditum,	Zij zag wat hij heeft geleden voor het kwaad dat mensen deden, zag de zwepen, zag het slaan,
Vidit suum dulcem natum Morientem, desolatum, Cum emisit spiritum.	hoorde 't kind, door haar gedragen, stervende om bijstand vragen, zag hoe hij is doodgegaan.
Eia, mater, fons amoris, Me sentire vim doloris Fac, ut tecum lugeam;	Vrouw van liefde en genade, wil toch op mijn schouders laden alles wat u lijden doet.
Fac, ut ardeat cor meum In amando Christum Deum, Ut sibi complaceam.	'k Wil mijn hart aan hem verpanden, laat mij dan van liefde branden opdat ik hem zo ontmoet.
Sancta mater, illud agas, Crucifixi fige plagas Cordi meo valide;	Moeder, wil mijn hart bezeren met de wonden die hem deren, die zo nederig wilde zijn
Tui nati vulnerati, Iam dignati pro me pati Poenas mecum divide.	om te lijden voor mijn zonden. Laat mij lijden aan zijn wonden, laat mij delen in de pijn.
Fac me vere tecum flere, Crucifixo condolere, Donec ego vixero.	Laat mij huilen aan uw zijde, laat het kruis ook mij doen lijden tot ik zelf eens doodgaan moet:
Iuxta crucem tecum stare, Te libenter sociare In planctu desidero.	'k wil mij naar het kruis begeven om daar met u mee te leven in wat hem zo lijden doet.
Virgo virginum praeclara, Mihi iam non sis amara, Fac me tecum plangere,	Stralende, ik moet u eren, wil u toch niet vàn mij keren, laat mij huilend bij u staan.
Fac, ut portem Christi mortem Passionis eius sortem Et plagas recolere.	Laat mij Christus' dood ervaren, laat mij in mijn hart bewaren al wat hem is aangedaan.
Fac me plagis vulnerari, Cruce hac inebriari Ob amorem filii;	Laat zijn pijnen mij genaken, laat het kruis mij dronken maken van de liefde voor uw zoon
Inflammatus et accensus Per te, virgo, sim defensus In die iudicii.	en wil dan mijn voorspraak wezen als ik 't helse vuur moet vrezen na het oordeel voor zijn troon.
Fac me cruce custodiri, Morte Christi praemuniri, Confoveri gratia;	Laat het kruis over mij waken, laat zijn dood mij sterker maken, zodat hij me begeleidt
Quando corpus morietur, Fac ut animae donetur Paradisi gloria.	en mijn ziel, als 't lijf moest sterven, de verrukking doet verwerven die de hemel ons bereidt.

Anoniem, 13e eeuw                                      Willem Wilmink