Zondag
22
September
Witte potpourri
Witte potpourri
Als je van school komt, wil je gaan studeren,
heel goed plan!
Maar welke richting is het meest geschikt?
Weet je daar iets van?
Ben je niet zo'n bolleboos,
welk vak studeer je dan, man?
Iets wat je zonder veel te prakkizeren
leren kan.
Ben je eenmaal huisarts, heb je een praktijk
in de binnenstad of een nette buitenwijk,
dan merk je dat het vroeg of laat
vervelen gaat,
die regelmaat.
Je wordt misschien wel rijk,
maar altijd dat gezeik.
'Dokter, ik heb zo'n maagpijn!'
'Kunt u wat minder vaag zijn?'
'Dokter, ik heb een sponsgezwel!'
'Veel frisse lucht, dan slijt het wel.'
'Dokter, ik heb een bloedpuist!'
'Prachtig, mevrouw, dat moet juist!'
'Dokter, ik heb de builenpest!'
'Dan krijgt u een attest.'
Ach nee, zo'n huispraktijk is maar een suffe beweging:
een volle ziekenzaal,
dat is het helemaal!
Want als je lachen wilt, dan moet je in de verpleging,
dan zie je elke kwaal
integraal!
Elke kwaal, elke kwaal:
van een diarree tot barenswee!
Elke kwaal, elke kwaal
maak je zomaar mee in het hospitaal!
Een lelijk gekneusde arm,
een spastische dikke darm.
Onschuldig of fataal,
maar nooit een reden voor alarm.
Als je je gevoel voor humor maar bewaart
bij een slijmberoerte of een etterhaard.
Met een kwinkslag en een opgewekt gezicht
bij een kwikvergiftiging of knokkeljicht.
Van de week was er op zaal negen
nog een leuk incident,
want ik zag iets verwoed bewegen
in het bed van een patiënt.
Nou, ik dacht eerst nog aan een orgasme,
dus ik gaf hem al een schop.
Maar wat bleek? Hij had gewoon een spasme!
Nou, dat was me
een mop!
En hoeperdepoep,
een mooie kroep
daar kan je nog wat van leren.
En hieperdepiep,
een neuspoliep
is altijd een buitenkans!
Vandaag weer
een maagzweer
en een viespeuk
met een liesbreuk
en hier één
met niersteen
en daarbij sint-vitusdans.
Twee doktoren en een zuster met een spuit.
En u gaat nu even slapen, want die milt die moet eruit.
Oogjes dicht,
dat is verplicht.
Een lijk met open ogen dat is geen gezicht!
Hatsjee, hatsjee,
dat wordt een anus prae!
En van je hela, hola, dat is een fris karwei!
Dat is wel iets voor mij,
iets waar ik graag in snij!
En van je hela, hola, leg hem eens op zijn zij!
Dan kan ik er beter bij!
Waar is die operatieschaar gebleven?
Heb jij hem niet gezien?
- Nee, nee -
Weet jij het dan misschien?
- Nee, nee, nee -
Stil maar, ik open de patiënt nog even,
hij klaagt weer over pijn.
- Dat zal het dan wel zijn! -
U mag naar huis, juffrouw Versluis,
de zaak berust op een abuis.
Naar huis,
- juffrouw Versluis -
naar huis,
- de groeten thuis -
u mag naar huis!
Hoe is het met die aangereden oma?
O, die ligt al weken in een coma.
Dat wordt waarschijnlijk een winterslaap!
O, da's niet zo mooi!
O, da's niet zo mooi!
Dat heb ik in jaren niet gezien:
zo'n zooi, zo'n zooi!
Zuster, vlug dan,
zuster, kom eens gauw!
Opa Brugman
wordt weer donkerblauw!
De dynamiek
van een kliniek
is zoiets enigs en aparts.
Bruisend en opwindend is het leven van een arts!
Een mooi bestaan,
te danken aan
een heilig ideaal
als nuttige en handige
en dure kleine zelfstandige.
De arts verschijnt,
de pijn verdwijnt...
en ook je kapitaal!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten