woensdag
6

mei

Het carillon

Ik zag de mensen in de straten,

hun armoe en hun grauw gezicht, –

toen streek er over de gelaten

een luisteren, een vleug van licht.

Want boven in de klokkentoren

na ’t donker-bronzen urenslaan

ving, over heel de stad te horen,

de beiaardier te spelen aan.

Valerius: – een statig zingen

waarin de zware klok bewoog,

doorstrooid van lichter sprankelingen,

‘Wij slaan het oog tot U omhoog.’

En één tussen de naamloos velen,

gedrongen aan de huizenkant

stond ik te luistr’ren naar dit spelen

dat zong van mijn geschonden land.

Dit sprakeloze samenkomen

en Hollands licht over de stad –

Nooit heb ik wat ons werd ontnomen

zo bitter, bitter liefgehad.

Oorlogsjaar 1941

Ida Gerhardt (1905-1997)