Woensdag
25
April
GURE ZOMER
Ononderbroken teisteren de dagen
Een grauwe wereld, die geen zon bescheen,
En met hun onverbiddelijke vlagen
Regent de laatste hoop uit 't leven heen.
Op weg naar 't graf is men niet meer verbolgen,
Men wacht gelaten wat het lot besloot
En denkt aan 't enige wat nog kan volgen:
Najaar en ouderdom, winter en dood.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten