Maandag

11

Juni

Aan een roosje

Zachtgekleurde lentebloesem,

Die Selindes borstjes kust,

Die zo mollig op haar boezem

Tussen donzen peulen rust!

Aartig roosje, vers ontloken,

Ware uw zalig lot het mijn’,

Lag ik ook zo neergedoken

Tussen 't dubbel halssatijn,

'k Lei geenszins als gij bewustloos

't Hangend hoofdje stil op zij;

Nee,'k bekeek, nieuwsgierig, rustloos,

Heel de omtrek van nabij.

'k Zou, door hete zucht gedreven,

Aan die borsten, blank en mals,

Duizend, duizend kusjens geven,

'k Zoende schouders, nek en hals.

'k Zoude ook samen vergelijken

Die twee bollen, wit en rond:

Zien, of deez' voor die moest wijken,

Of er onderscheid bestond,

Wie met blauwer aders praaIde,

Wie de blankste tint bezat,

Wie de meeste veerkracht haalde

Wie de roodste bezie had.

'k Zou dan trachten op te sporen

Waar de holle weg ons leidt

Die gelijk een diepe voren

De ene bol van d'andre scheidt,

Die stilzwijgend schijnt

Jacob van Lennep