Zaterdag

2

Juni

De held van Labbertong 7

Agatha was gewoonweg op hem toegesprongen

Al leek zij vrij onwetend en behoorlijk groen

Toch lagen zij in korte tijd verwoed te tongen

Zou het zijn charme zijn geweest of toch zijn poen?

Ach nee, het waren vast en zeker Remko’s ogen

Twee hemelsblauwe meren, die zij had gespot

Waardoor zij zo onstuimig werd, zo opgetogen

En zich gewillig overgaf aan het genot

Niet lang daarna verloor de kloostermaagd haar eer

En sloeg zij heel devoot haar beide ogen neer

‘O Remko, lieveling, al ben je nog zo’n grote,

Ik heb er over nagedacht maar ik zeg stop

Ik geef het kloosterleven absoluut niet op

Laten we teruggaan naar ons beider groepsgenoten’

wordt vervolgd

Remko Koplamp