Zondag

17

Februari

BIOGRAFISCH II

In de donkere romp, in de molen,

- en van angst leek mijn bloed te bevriezen -

dáár heb ik als kind mij verscholen,

toen het winnen was of verliezen.

Toen het winnen was of verliezen.

Die daarboven ik òm hoorde gaan,

zij stortten, stortten het graan;

gemalen, gemalen werd het,

tussen stenen te pletter geplet:

dat er brood, dat er brood zou ontstaan.

En ik stond daar, ik zag wat ik zag:

- en zij stortten, stortten het graan -

het vergrauwde licht van de dag,

de balk met stof en spinrag;

en overdwars lag het touw.

Een kind is een muis in het nauw

als de machtigen samenspannen,

als de machtigen samenspannen,

als zij wachten: met ogen en handen.

Ik stond daar: ik zag wat ik zag.

En zij maalden, maalden het graan,

tussen stenen te pletter geplet.

Moed komt uit een afgrond vandaan.

Toen ik ging, met mijn kraag opgezet,

wìst ik: ik zal ze verslaan.

Ida Gerhardt (1905-1997)

Uit: Vijf vuurstenen