Maandag

17

Juni

Nazaret

De wereld wordt wel nooit mijn dorp. Want dagen

Ver ligt de macht van tempel en van Wet.

En ver over azuren golven dragen

Galeien buit naar Rome. Nazaret

Mijn dorp, waaruit – zegt men – niets goeds kan komen.

Hier klinken geen bazuinen, geen cimbalen

Maar stille stemmen in de synagoge,

Een vlugge groet, geschuifel van sandalen.

In huis eender geluid van schaaf en hamer

En Jozef, de rechtvaardige en zoon

Van David, wacht met mij in deze kamer

Het kind, hem toegewezen in een droom.

Patrick Lateur