Zondag

18

mei

Wee de arme Snotterwokkel

die het niet gesnopen heeft.

(Hij kan het aan de Frokkel vragen

maar dat vindt hij onbeleefd.)

‘Waarom ben ik ooit geboren?

Wie verklutste toch mijn struif?

Waarom heb ik sprokkeloren

en een krakel in mijn kuif?

Waarom is er herfst, en haring?

Waarom lust ik geen hachee?

En waar vind ik een verklaring

voor het golven van de zee?

Waarom moet het altijd zachter,

waarom roept men dat ik stoor?

Waarom kom ik nergens achter?

Waarom kom ik nergens voor?

Waarom moet ik altijd huilen

als ik een komkommer zie?

Waarom kan ik nergens schuilen

voor het Grote Potverdrie?

Alles is zo ongewokkeld,

alles is zo ongewis

als je schoenen zijn versokkeld

en je vuist een vlakgom is.’

Ach, die arme Snotterwokkel.

Hij snuit zijn snufferd in zijn staart

en gumt zichzelf volledig van de kaart.

(Of dat nou echt nodig was?

Ik kan het aan de Frokkel vragen

maar dat lijkt me ongepast.)

 Judy Elfferich

(Uit Er zit een feest in mij, Querido’s Poëziespektakel 5, 2012 )