Dinsdag

14

oktober

Vergankelijkheid

Er staat een Conifeer in onze tuin

Uit zaad ontkiemd en groeiend zonder zorgen

Jaar in jaar uit, van d’ ochtend tot de morgen

Op fiere stam, geen centimeter schuin

Er staat een Conifeer in onze tuin

Ooit aangewaaid, een eigen plek verworven

In zwarte aarde, nooit door gif bedorven

Goed negen meter hoog van grond tot kruin

Er stond een Conifeer in onze tuin

Na zes en twintig jaar is hij gestorven

De reden van zijn sneven bleef verborgen

Zijn groene kwasten schrompelden tot bruin

Nog één keer zal hij geur en vreugde geven:

als haardvuur in een kort maar vlammend leven

Adriaan van Dam