Zaterdag

19

maart

Zichtkaart

Nu deze weken weer voorbij 
ritselen in hun morsbruine jassen 
en bomen oude briefjes sturen 
naar de zakken zaad van distels, 
mosterdplanten en de rest 
en steeds op hoop 
van minstens dertigvoudig vrucht,

nu mijn haren witter dan de mist 
en alles anders sinds ik me 
het eerste licht herinnerde, 
schrijf ik een mondvol 
ogenblikken op een blad

papier. Tijd is een hand 
die strooit. Er is een palm 
die wacht. En al die jaren 
zocht ik maar in wat rondom verschijnt. 
Vergeefs: wie nooit weg is, 
wordt niet gezien –

Inge Boulonois (1945)

uit: Idioom van Geluk