Maandag

22

Augustus

Vandaag is Daan de Ligt, in het bijzijn van zijn familie overleden.

Met eerbied herplaats ik hier het gedicht dan hij een aantal maanden geleden schreef.

Strijd

Een vuist, die heb ik écht niet kunnen maken

de onmacht steeg me langzaam naar de strot

de vloeren van mijn vesting bleken rot

en gingen vaag, doch onheilspellend kraken

Geloof me maar, van strijden was geen sprake

het was berusten in een helder lot

het lichaam spande stiekem een complot

met cellen die verwoed de kop opstaken

Vergeet de termen ‘winnen’ of ‘verzaken’

(al wacht er aan het einde een schavot)

en drijf met dapperheid gerust de spot

een dode heeft geen schaamrood op de kaken

Er schuilt in mij geen held als Don Quichot

mijn lans zal nooit de wieken kunnen raken

Daan de Ligt (1953-2016)