Zaterdag
10

februari

Drie heldendaden (1882)

Al staat in steen in volle schoonheid

Pymalion, jouw beeld nu daar,

En werd het door de gunst der godheid

Met levenslust bezield, voorwaar,

Dan ligt het doel dat jij beoogde

Nog steeds niet binnen het verschiet:

Hoe god’lijk ’t lichaam wezen moge,

De ware liefde kent het niet!

Er is een nieuwe heldendaad van node:

Aan d’afgrond hangt een schone maagd,

Die opgeschreven is ten dode

En jou, Perseus, haar doodsnood klaagt.

De koene held komt aangevlogen

En heft zijn schild van spieg’lend staal:

Met ’t eigen schrik’lijk beeld voor ogen

Verzinkt de draak voor eens en al.

Kraai nu niet te vroeg victorie,

Want reeds maakt het woedend beest,

Opgestaan in volle glorie

’n Dodenmaal van ’t huw’lijksfeest.

Uit is plots het vrolijk liedje,

Tranen keren weer, verdriet,

Euridice, Euridice,

Zelfs jouw liefde redd’haar niet!

Maar vat moet, wilt niet wanhopen!

Treed voor d’allerlaatste strijd

Ongewapend, bloot en open,

Met de dood zelf in het krijt.

Als de redder uit den node

Kom jij in het schimmenrijk

En de opgetogen goden

Groeten jou, Orpheus, gelijk.

Klanken golven van jouw citer

Grijpen Hades’ rijk diep aan

En ten lest mag Euridice

Naar de zonn’ge aard’ t’ruggaan!

Wladimir Sergewitsch Solowjow (1853-1900)