Maandag

11

Februari

Soms, als het licht op ongewone wijze

Van buiten komt en om de meubels hangt

In een nieuw huis op oude grond

Dat wij te nauwer nood betrokken,

Trekt uit het fundament een stuk verleden op

Dat weer bewijst: er gaat

In eeuwigheid geen steen verloren.

Kreten van kinderen op straat

Klinken van ver, als uit de tijd,

Gedempt en helder tegelijk.

Want sneeuw is altijd weer van vroeger

En ligt er altijd voor het eerst.

Het blijft, omdat het overgaat.

Jan Eijkelboom 1926-2008

Uit: Hora incerta