Woensdag

13

Februari

Kwatrijnen

De winters, zeg je, lijken elk jaar kouder.

Zo is het niet, wij worden merkbaar ouder.

Ik huiver, kind, omdat ik nog zo houd

Van je al grijzend hoofd tegen mijn schouder.

xxx

Het ijzelt, en de stuiken zijn van glas.

Wij lopen samen door het witte gras.

Er zijn van die momenten dat ik wilde

Dat alles nu maar bleef zoals het was.

xxx

Wij zijn ~ vergrijsd en het gelaat doorgroefd ~

Niet dikwijls meer ten dode toe bedroefd,

Alleen van tijd tot tijd een beetje treurig,

Omdat het allemaal niet meer zo hoeft.

Jean Pierre Rawie

Uit: Woelig Stof